Merhaba nasılsın güzel okuyucum ...
Biliyorum diğer BERDEL kitaplarında ki gibi okuyucum ve oy sayım çok az ....
Ancak ki bu kitaba bir şans vermeni şiddetle tavsiye ediyorum
"Bu hikâyede hem ben hem de evleneceğim kız mağdursak, ben onun değil sizin karşınızda dururum!
Bana dayattığınız bu mecburiyetin bedelini siz ödersiniz. O kız da öyle masum falan değil!"
Biliyorum diğer BERDEL kitaplarında ki gibi okuyucum ve oy sayım çok az ....
Ancak ki bu kitaba bir şans vermeni şiddetle tavsiye ediyorum
"Bu hikâyede hem ben hem de evleneceğim kız mağdursak, ben onun değil sizin karşınızda dururum!
Bana dayattığınız bu mecburiyetin bedelini siz ödersiniz. O kız da öyle masum falan değil!"
Alınmış karar
Bö"Bir kere ya, bir kere! Bir kere de ben dediğimi yapın lan! Bir kere! Dişimi kıracağım, sizin gibi lavuklar ancak bana rast gelir zaten. Şerefsizler."
Asabım bozulmuştu. Neymiş efendim, şirket hisselerinin birçoğu evli ve çocukları olan abilerime verilecekmiş! Bok yerler... Ben sağ olduğum müddetçe, kimse benim olanı alamaz. O kadar!
Sandalyeye daha da yayıldım, başımı ellerimin arasına alıp soluklandım. Daha şirketin yolunu bilmeyenler, bana ahbaplık kesilmekten başka bir şey bilmiyorlardı.Oysa ki ben canımı dişime takıp gece gündüz çalışmıştım. Onlar ortalıkta fink atarken, ben ter döküyordum. Onlar gece kulüplerinden çıkmazken, ben kendi çabamla yolumu çiziyordum. Onlar her gece bir kadının koynunda uyurken, ben iyi bir geleceğim olsun diye didiniyordum.
Ben koskoca Kenan Azadoğlu’yum. Buraların hiçbirine yapmamıştım, yapmayacaktım da. Babam ağa olmasına rağmen, ben kendi şirketimi kurmuştum. Babamın şirketi iflas etmişken, benim şirketim her geçen gün biraz daha ihtişam kazanıyordu.
İlaçlarımı içmeliydim. Doktor, ilaçlarımı ihmal edersem durumumun kötüye gideceğini açıkça söylemişti.Sakin olmalıydım. Daha 26 yaşındayken felç kalmak isteyeceğim son şeydi.Maazallah başıma bir şey gelse, beni ortadan kaldırmak için ellerinden geleni yaparlardı. Hele o Kezban cadısı... Kimseye fırsat vermeden, ilk o beni cehenneme yollar.
Şeref yoksunu bir insandan farksızdı. Kimseye bir hayrı dokunmayan, aile dağıtan bir kadındı. Kadın demek bile kadınlara hakaretken, bu kadın, ortada namuslu rolü kesip göz boyamaktan başka bir bok bilmiyordu.Yedi aylık hamile annemi merdivenlerden itmiş, annemin ölümüne sebep olmuştu. Üstelik kardeşim de o olay yüzünden erken doğmuştu.Kezban yüzünden, güzeller güzeli can parçam Canan’ım tekerlekli sandalyeye mahkûm kalmıştı.
Telefonum titrediğinde aramaya baktım. Can parçam arıyordu.Derin bir nefes alıp hızla kendime geldim. Onu üzmek, isteyeceğim son şeydi.Telefonu açtığımda Canan bıcır bıcır konuşmaya başlamıştı bile.
Canan: Ağabeyim, nasılsın, iyi misin?
Ben: Güzelim, can parçam, sen iyi misin?
Canan: Abi, benim canım çiğköfte istedi. Geldikten sonra bana ellerinle çiğköfte yapıp yedirir misin?
Ben: Can parçam, lafı mı olur? Ağabeyin değil miyim? Yaparım tabii. Sen iste, konağı ateşe bile veririm.
Kıkırdadı
Canan: Ağabeyim, sen iyi ki varsın yaa...Yine lafları uzatarak konuşuyordu. Biliyordu ki, en sevdiğim şeydi.
Ben: Ağabeyin kurban olur kuzuma. Merak etmeyesin. Erken geleceğim. Sen şimdi git, bir iki bir şeyler ye. Aç kalma sakın.
Canan: Ağabeyim, beni hiççç merak etmeyesin. Benim karnım yıla basa dolu. Sen gelene kadar da yerim.
Ben: Yiyeceksin tabii. Ağabeyin boşuna çalışmıyor yaa.
Canan: Canım ağabeyim, sen hiç merak etme. Ben senin kazandığın paraları çatır çutur yiyorum. Bugün de mağazaya gitmeyi düşünüyorum.
Ben: Can parçam, hava sıcak. Sağlığın etkilenmesin.
Canan: Ağabeyim, ben iyiyim. Hem tek çıkmayacağım. Korumalar da yanımda olacak.
Ben: Elbette ki olacaklar. Boşuna para vermiyorum. Şöyle bir karı kız peşine düşmesinler de, yanında adam gibi
Asabım bozulmuştu. Neymiş efendim, şirket hisselerinin birçoğu evli ve çocukları olan abilerime verilecekmiş! Bok yerler... Ben sağ olduğum müddetçe, kimse benim olanı alamaz. O kadar!
Sandalyeye daha da yayıldım, başımı ellerimin arasına alıp soluklandım. Daha şirketin yolunu bilmeyenler, bana ahbaplık kesilmekten başka bir şey bilmiyorlardı.Oysa ki ben canımı dişime takıp gece gündüz çalışmıştım. Onlar ortalıkta fink atarken, ben ter döküyordum. Onlar gece kulüplerinden çıkmazken, ben kendi çabamla yolumu çiziyordum. Onlar her gece bir kadının koynunda uyurken, ben iyi bir geleceğim olsun diye didiniyordum.
Ben koskoca Kenan Azadoğlu’yum. Buraların hiçbirine yapmamıştım, yapmayacaktım da. Babam ağa olmasına rağmen, ben kendi şirketimi kurmuştum. Babamın şirketi iflas etmişken, benim şirketim her geçen gün biraz daha ihtişam kazanıyordu.
İlaçlarımı içmeliydim. Doktor, ilaçlarımı ihmal edersem durumumun kötüye gideceğini açıkça söylemişti.Sakin olmalıydım. Daha 26 yaşındayken felç kalmak isteyeceğim son şeydi.Maazallah başıma bir şey gelse, beni ortadan kaldırmak için ellerinden geleni yaparlardı. Hele o Kezban cadısı... Kimseye fırsat vermeden, ilk o beni cehenneme yollar.
Şeref yoksunu bir insandan farksızdı. Kimseye bir hayrı dokunmayan, aile dağıtan bir kadındı. Kadın demek bile kadınlara hakaretken, bu kadın, ortada namuslu rolü kesip göz boyamaktan başka bir bok bilmiyordu.Yedi aylık hamile annemi merdivenlerden itmiş, annemin ölümüne sebep olmuştu. Üstelik kardeşim de o olay yüzünden erken doğmuştu.Kezban yüzünden, güzeller güzeli can parçam Canan’ım tekerlekli sandalyeye mahkûm kalmıştı.
Telefonum titrediğinde aramaya baktım. Can parçam arıyordu.Derin bir nefes alıp hızla kendime geldim. Onu üzmek, isteyeceğim son şeydi.Telefonu açtığımda Canan bıcır bıcır konuşmaya başlamıştı bile.
Canan: Ağabeyim, nasılsın, iyi misin?
Ben: Güzelim, can parçam, sen iyi misin?
Canan: Abi, benim canım çiğköfte istedi. Geldikten sonra bana ellerinle çiğköfte yapıp yedirir misin?
Ben: Can parçam, lafı mı olur? Ağabeyin değil miyim? Yaparım tabii. Sen iste, konağı ateşe bile veririm.
Kıkırdadı
Canan: Ağabeyim, sen iyi ki varsın yaa...Yine lafları uzatarak konuşuyordu. Biliyordu ki, en sevdiğim şeydi.
Ben: Ağabeyin kurban olur kuzuma. Merak etmeyesin. Erken geleceğim. Sen şimdi git, bir iki bir şeyler ye. Aç kalma sakın.
Canan: Ağabeyim, beni hiççç merak etmeyesin. Benim karnım yıla basa dolu. Sen gelene kadar da yerim.
Ben: Yiyeceksin tabii. Ağabeyin boşuna çalışmıyor yaa.
Canan: Canım ağabeyim, sen hiç merak etme. Ben senin kazandığın paraları çatır çutur yiyorum. Bugün de mağazaya gitmeyi düşünüyorum.
Ben: Can parçam, hava sıcak. Sağlığın etkilenmesin.
Canan: Ağabeyim, ben iyiyim. Hem tek çıkmayacağım. Korumalar da yanımda olacak.
Ben: Elbette ki olacaklar. Boşuna para vermiyorum. Şöyle bir karı kız peşine düşmesinler de, yanında adam gibi
