Gurur, hüzün, intikam...
Babasının şehit olduğu köye öğretmenlik yapmaya giden Asena ve o köyde tanıştığı asker Akabey…
Öğretmen Hanım ve Konutan Bey.
GİRİŞ
Küçük kız babasının elini minik elleriyle tutuyordu. İki eliyle tutmayınca babasının elininn içinde kayboluyordu eli, bu yüzden iki eliyle tutuyordu. Yüzünde kocaman bir tebessüm vardı, dişlerini ortaya çıkaran bir tebessüm. Kocaman yanakları vardı, hani 'tam sıkmalık' derler ya, öyleydi.
"Babaaa!" Diye seslendi babasına. Koşarak ve zıplayarak hareket ediyordu. "'Çok hızlı yürüyorsun!" Dedi minik ama etkili öfkesiyle. Küçücük yüzü öfkeyke bakıyordu, kaşlarını çatmıştı.
Babası o an durdu. "Özür dilerim Çiçeğim," dedi ve hemen minik kızı kucağına aldı. Babasının dev cüssesi sayesinde kendini gökyüzünde hissetmişti. Yanağına kocaman ve sulu sulu bir öpücük bıraktı, bu minik kızın gülmesine sebep olmuştu. "Söyle bakalım Asena'm, ne yapalım?" Diye sordu.
Asena, başını babasının omzuna yasladı. Akşam saatleriydi, hava serin ve güzeldi. Tam bir yaz akşamıydı ve Ankara'da yaşamın başladığı saatlerdi. "Dondurma?" Diye sordu Asena. Annesi kızardı dondurma yemesine ama babası ona kıyamazdı.
"Ama Hatun kızar..." Diye cevap verdi babası yürümeye devan ederken. Asena, babası annesine her 'Hatun' dediğinde gülümserdi.
Başını kaldırdı ve babasının kulağına yaklaştı. Sonra fısıldadı, "Gizli operasyoonn!" Sonra güldü ve küçük ela gözlerini kıstı. Babası yüzünü ona çevirdi ve Kahve gözlerini onun ela gözlerine dikti.
Gülümsedi ve devam etti, "Vay vay vay... Kızıl Cadı neler neler biliyor öyle." Dedi. Asena gülmeye devam etti.
"Sende kızılsın baba. Bende babamın kızıyım." Dedi başını tekrar babasının omzuna koyarken. "Hadi dondurma..."
"Çiçeğim ne isterse o..."
Küçük Asena bilmiyordu ama o gün babasıyla son kez vakit geçirmişti. Aylar sonra şehit haberini almıştı, daha 5 yaşındayken o karmaşık duyguların hepsini hissetmişti. Sadece farkında değildi o kadar.
Gurur, hüzün, intikam...
🐺🫀🐺
