Şarkılar da ağlıyor benim gözyaşlarımda.
Seni unutmak nasıl mümkün olabilir?
Bir nefes ötede, ya da bir renk geride.
Nasıl yazılır dağların ağlayışları.
Belki de hepimiz bu dünyada değiliz.
Başka bir dokunuş, başka bir serzeniş.
Seni anlamanın ötesinde bir sessizlik.
Konuşan sesler mi, yoksa mesafeler mi?
Bak yine gürültü yapıyor yalnızlığım.
Ateşi yutarken ruhumdan gülümsüyorum.
Alevler içindeki kalbimle seni seviyorum.
Ben bu aşkı sonsuzlukta yaşıyorum.
Bölüm 1
Bölüm 1
Hayallerin şafağında bir senfoni.
Seni ne kadar sevdiysem boşuna.
Bu bir asrın öyküsü, asrın büyük sitemi.
Ne duruyorsun, sen de tetiği çeksene.
Kafamdaki deli adamı öldürsene.
Düşünceler ve duygular beni ele geçirmiş.
Her şey bana senin gibi karşı koyuyor.
Yüreğimde bir yudum su.
Sana doğru koşan bir damla gözyaşı.
Bu yaralı dünyada umut mu kaldı?
Söyle sevgili, sen hangi yüreğe sığarsın.
İşte yine taşıyor gözlerim.
Yarı sevinçli, yarı hüzünlü bir mendil.
Yine avunuyor hayal denen şehir.
Sen dünyayı sana mı ait sanırsın?
Her şey geçici, her şey sahte.
Gerçekler bile filmden bir sahne.
Yaşamın kadar büyüksün.
Unutma aldığın nefes kadar özgürsün.
Çünkü sen, kendine bir ödülsün.
Umudu kendisinden önce biten.
Bir yerde direniş, bir yerde öncü.
Sen tut, sen bana bir kez daha hak ver.
Yine gömüleceğiz, yine bölüneceğiz.
Bu aşk burada bitiyor.
Damladıkça acılar sen bir değişimin içinde.
Ne kadar ödersin kendine olan borcunu.
Bir arzu peşinde olduğun müddetçe,
Karlar altında yürüdüğün hayali yolda.
Kaç insan daha yalnızlaşır yaşamda.
İnanmak gerekiyordu nefesin ölçüsüzlüğüne.
Sen bir şehirsin, sen bir vapursun.
Sirenini çaldığın yaşamda ilerleyen bir savaşçı.
Umut büyürken kendi halinde yabancı.
İşte yine çocukken büyüyor dünya.
Bir kez daha koş mendilin kırgınlığından.
Sen ağladıkça hayaller başıboş bir çile.
Bir kez daha korkuyor senin vefasızlığından.
Bütün ihtimaller nasıl da kızgınlaşıyor.
Senin yüreğin bir kez daha kamçılanıyor.
Yaşadığın hayat seni alıp cennete mi götürüyor?
Ölüm mü yazacak seni?
Bak mürekkebe, hala aynı nakaratı söylüyor.
Seni sevmek, bir kez daha galip geliyor.
Yorgunum.
Bir kez daha ölümü giyinmişim.
Kendime şükretsem,
Acılar bir yerden patlak veriyor.
Hayallerin tuzu kuru.
Umut, bir türlü cevap vermiyor.
Zannetme ki, ben seni unuttum.
Öyle derinden sevmişim ki seni...
Firesi olmayan bir arzunun bekçiliği gibi.
Hani alacakaranlıkta evinin önünde bekleyen.
Bir yıldırım gibi zamansızca seven.
Nasıl bir tutkudur senin peşinden giden.
Bütün bunlar, aşkın macerasına tanık olmak.
Aslında ziyan olan yalnızca biz değiliz.
Bizden başka anılar da yorgun ve yaralı.
Sana doğru gittiğim bir sevda masalı.
Bütün bunlar aşkın çaresiz yalnızlığı.
Seni sevmek ölümü sevmek gibiydi.
Hem yalnız, hem de kalabalık bir acı.
Hem sessiz, hem de gürültülü.
Ağlamak.
Belki de gülmek yaşamaktı.
Biz acıya gülümsedik.
Ölümle kol kola gezdik.
Hayallerin pimini çektik.
Bir kez daha umudu sevdik.
