İlk Karşılaşma
Yağmur, şehri gri bir perde gibi kaplamıştı. İnce damlalar kaldırım taşlarına hızla çarpıyor, insanlar şemsiyelerine sığınarak aceleyle yürüyordu. Mina, elinde dosyalarla koşar adım metrodan çıkıp ofisin bulunduğu binaya yöneldi. İlk iş günüydü ve geç kalmak istemediği halde, yağmur yüzünden şimdiden dakikaları kaybetmişti.
Merdivenleri hızla çıktı, nefesi göğsünde sıkışıyordu. Parmakları titreyerek kartını okutmaya çalıştı, nihayet kapı açıldığında derin bir nefes aldı. İçeri adım atar atmaz, sessizliğin ortasında yankılanan adımlarını duydu. Tüm bakışlar ona çevrilmişti. Birkaç çalışan gülümseyerek selam verdi ama Mina’nın dikkati tek bir noktada kilitlendi.
Odanın köşesinde, büyük camların önünde duran adam…
Gri takım elbisesi omuzlarına tam oturuyordu. Ellerini cebine atmış, sakin ama keskin bakışlarla Mina’yı süzüyordu. Zaman sanki o an durdu. Mina, nefesini tutarak donakaldı. Kalbinin ritmi hızlandı, yüzüne sıcak bir dalga yayılırken gözlerini kaçırmak istedi ama başaramadı.
Adam ağır adımlarla ona doğru ilerledi. Her adımı yankı gibi duyuluyordu. Mina, ayaklarının altındaki zeminin kaydığını hissetti.
“Sanırım yeni asistanım sen olmalısın.” dedi adam, dudaklarının kenarında hafif bir tebessümle.
Sesi derin, karizmatik ve fazlasıyla etkileyiciydi.
Mina boğazındaki düğümü yutkunarak bastırmaya çalıştı. “Evet… Ben Mina.” diyebildi yalnızca.
Adam, başını hafifçe eğerek elini uzattı. “Ben de Cem.”
Mina elini uzattığında, parmaklarının arasında sıcak bir elektrik dolaştı. O an içinden geçen tek düşünce, bu adamla yollarının kesişmesinin tesadüf olmadığıydı. Sanki hayatında yeni bir sayfa açılmak üzereydi.
Ve o sayfanın nasıl bir hikâye yazacağını henüz bilmiyordu.
