❝Unutmamalısın denizkızı, devrim ilk kendi çocuğunu yer.❞
Cumhuriyetin Batı Kıyısı Çöplüğünde, yetim doğan Eren Siren, annesinin şehrin kralıyla evlenmesiyle Kızıl Saray’a taşındı; Tek Adam’ın üvey kızı oldu. Fakat dokuz yaşında, halkın sefaletinin sebebinin bu adam olduğunu anladı. Onun tek suçu şehri öldürmek değildi; oğlu Karan Sezer Şahin’i de doğduğu günden beri işkenceyle büyütmüştü. Karan farklıydı — Eren’in ilk sarıldığı, aynı maddeden yapılmış ruhuydu. Birlikte “Suç Günlükleri”ni yazdılar; Tek Adam’ı içeriden yok edip Batı Kıyısı’nı kurtaracaklardı.
312 günlük: Karan 20, Eren 17.
0 günlük: Karan delirdi. Yargı haindi, halk kördü, soytarılar alkışlandı.
Anastasia Federasyonu Generali, dört yıl önce kızı öldürmek yerine sırtında taşımıştı. Şimdi, kutlamanın ortasında, Karan’a bir tek soru soruldu:
“Kız kardeşin nerede?”
0. DEVRİMİN İLK ÇOCUĞU
🐚Sevgili okurlarım hoş geldiniz hooooş geldiniz hooooş geldiniiiiiiiiiiiizzzzz
Bu kitap +18'dir ve içinde 100 maddeden fazla her türlü rahatsız edici öğe bulunmaktadır. Yaşı küçük olanlara okumamalarını tavsiye ederim.
⚠️Okuduğunuz kitap, bir DİSTOPYA & DARKROMANCE eseridir.
Bu kitap, TAMAG CUMHURİYETİ adındaki hayali bir ülkede var olan BAYKAL şehrini namı diğer BATI KIYISI ÇÖPLÜĞÜNÜ anlatır.
Deniz kızımızsıfırdan,kendi gibi yürekli gençleri bularak, değerlişehri Baykal'ı kurtarmayı kafaya koymuştur.
T Cumhuriyeti'nin batı kıyısı çöplüğü olan Baykal'ı...
Bu kitap, dalgalara sırtını dönmeyip, daima ülkesinin girdaplarında boğulmasına rağmen memleketini çok seven deniz kızlarına armağan olsun...
🐚
Kabaca güldü 'küçük kız' dedikleri, tıpkı bir kral gibi.
"Neyse ki ben kendini Tanrı zanneden serseriye şirk(?) koşabilirim,
Peki o serseri,korsanın ilahisineşirk(?) koşabilecek mi?
Korsan çoktan demişken:
'Gözyaşların dalgalarım,
Söyle bana kimi boğayım?
Küçük denizkızım.'"
🐚
"Benim denizkızım.
Kafirinim."
O'nun hakkında derlerdi ki:
Şeytan düşünce cennetten,
Tek bir gözyaşı aktı'sevgili meleğinin'gözlerinden.
O gözyaşı ki Baykal toprağına düştü.
Ve 'O' doğdu.
Bir mucizeydi deniz kızı,öfkemizin Siren'i.
İsrafil bize geç kalınca, kabaca güldü: 'Kıyamet Sur'una' çok var dedi.
Bizim için bir şarkı söyledi.
Kimimizi büyüledi, kimimizi öldürdü.
Korsanını delirtti.
Kıyılara dönmeyen, daima girdapları seçen,
ölüm getirirken yaşamdan bahseden,
devriminilk çocuğu.
Hepimizin sonu, hayallerimizin başlangıcı.
İnancımız,inançsızdeniz kızı!
🐚
