Ulaşılması zor ve güzel olana adım atanlardan biriydi. O, çocukluğundan beri ulaşılması zor hedefi için her geçen gün farklı bir adım atan ay kızıydı. Ay kızı yaşadığı facia nedeniyle yıkılır, ama yıkılan merdivenlerini zamanla tekrar onarabilecek mi?
Bir somun başlangıcı
BölüKendimi bildim bileli balerin olmak istemiştim. Balerinlerin sahnedeki asil bir kuğu edasıyla hareket etmeleri, sahne ışıklarının onları zarifçe aydınlatması, süslü kabarık etekleri sahip olmak istediğim şeyler listesinin birinci sırasındaydı. Bunlar, balerin olma sevdamı körüklerken asıl bu yangının. nedeni başarılı bir balerin olan annemdi.
Annem, tam olarak isminin anlamı gibi bir kadındı; sahne ışıklarının altında zarif hareketleriyle parlayan en güçlü ışıktır. Annem, bu ışığıyla her zaman insanları etkilemiş, onları kendine hayran bırakmıştı. Sahnenin baş baleriniydi o. Annemin her gösterisinde sahne arkasından onu izlerdim. Gösteri birimlerinde diğer balerinlerle annem sohbet eder, ben de konuya dahil olmak için can atardım. Annem, benim bitmek bilmeyen bale aşkımdan dolayı beni bir bale kursuna yazdırmıştı. Çocuk aklımla annemle aynı sahnede yer alıp onun gibi ün kazanacağımı düşünürdüm hep. Minik bale kıyafetlerimle bale yapar, yorulsam bile vazgeçmezdim.
Annem her zaman beni desteklemişti.O da inanıyordu başarılı bir balerin olabileceğime. Cuma günleri okuldan sonra annem beni bale kursuna bırakırdı; o yüzden cuma, haftanın en sevdiğim günüydü. Kurstan önce okulun bitmesi için dakikaları sayardım. Bale kursundaki kızlara hava atardım. Sonuç olarak, annem ünlü bir balerindi; bununla övünmek o zamanlar havalı hissettiriyordu. Kurstaki herkes annem sayesinde beni tanır ve arkadaşım olmaya çalışırdı. Benim için hava hoştu; ilgi görmeyi sevmek suç değildi, sonuçta.
Çok sevdiğim annemin yanı sıra bir de babam vardı. Babam da annemi çok severdi; annemin babamı sevdiği gibi. Annem ve babam, annemin gençken yer aldığı bir gösteride tanışmışlardı. Babam, annemi zaten medya hesabından tanıyormuş. O günde babam, birleşimde sahne arkasına sızıp annemle iletişime geçmiş. Eh, babam da yakışıklı bir adam; üstüne centilmenlik eklenince annem çıkmayı kabul etmiş. Babam aslında baleden anlamazdı, o annemin her gösterisine onu sevdiği için gelirdi. Her gösteriyi benimle birlikte aynı büyülenmişlikle izlerdi. Annemin her performansını izlesek, ikimiz de bıkmazdık.
Bazen geçmişe gidip bu anıları tekrar yaşamak isterdim; fakat geçmiş, geçmişte kalmıştı. Artık ne annemin performansları ne de babamın ona olan aşık bakışları kalmıştı. Her şeyden önce, annemin evi saran kokusu terk etmişti uzun yıllar önce bizi.Sevincimin heyecanı kursağımda kaldığı bir cumartesi günü olmuştu. Bu lanet şey, annemin her zamanki gibi sahne arkası hazırlığını yapmıştı. Ben de okuldan çıktıktan sonra babamın beni gösteriye götürmesini bekliyordum. O gün anneler günü olduğu için babamla bir mağazaya girip, babamın daha önceden ayarladığı, üzerinde altın harflerle annemin isminin yazılı olduğu gümüş bir yüzük almıştık. Yüzüğün içi açılabiliyordu; içinde annemin en sevdiği koku olan lavanta vardı. Lavanta, annemi sakinleştirirdi.
Gösteri öncesi gergin olduğu gecelerde evimizin tek lavanta çiçeklerinin bulunduğu salona gider, koltuğunda otururdu. Lavanta, annemin daha
Annem, tam olarak isminin anlamı gibi bir kadındı; sahne ışıklarının altında zarif hareketleriyle parlayan en güçlü ışıktır. Annem, bu ışığıyla her zaman insanları etkilemiş, onları kendine hayran bırakmıştı. Sahnenin baş baleriniydi o. Annemin her gösterisinde sahne arkasından onu izlerdim. Gösteri birimlerinde diğer balerinlerle annem sohbet eder, ben de konuya dahil olmak için can atardım. Annem, benim bitmek bilmeyen bale aşkımdan dolayı beni bir bale kursuna yazdırmıştı. Çocuk aklımla annemle aynı sahnede yer alıp onun gibi ün kazanacağımı düşünürdüm hep. Minik bale kıyafetlerimle bale yapar, yorulsam bile vazgeçmezdim.
Annem her zaman beni desteklemişti.O da inanıyordu başarılı bir balerin olabileceğime. Cuma günleri okuldan sonra annem beni bale kursuna bırakırdı; o yüzden cuma, haftanın en sevdiğim günüydü. Kurstan önce okulun bitmesi için dakikaları sayardım. Bale kursundaki kızlara hava atardım. Sonuç olarak, annem ünlü bir balerindi; bununla övünmek o zamanlar havalı hissettiriyordu. Kurstaki herkes annem sayesinde beni tanır ve arkadaşım olmaya çalışırdı. Benim için hava hoştu; ilgi görmeyi sevmek suç değildi, sonuçta.
Çok sevdiğim annemin yanı sıra bir de babam vardı. Babam da annemi çok severdi; annemin babamı sevdiği gibi. Annem ve babam, annemin gençken yer aldığı bir gösteride tanışmışlardı. Babam, annemi zaten medya hesabından tanıyormuş. O günde babam, birleşimde sahne arkasına sızıp annemle iletişime geçmiş. Eh, babam da yakışıklı bir adam; üstüne centilmenlik eklenince annem çıkmayı kabul etmiş. Babam aslında baleden anlamazdı, o annemin her gösterisine onu sevdiği için gelirdi. Her gösteriyi benimle birlikte aynı büyülenmişlikle izlerdi. Annemin her performansını izlesek, ikimiz de bıkmazdık.
Bazen geçmişe gidip bu anıları tekrar yaşamak isterdim; fakat geçmiş, geçmişte kalmıştı. Artık ne annemin performansları ne de babamın ona olan aşık bakışları kalmıştı. Her şeyden önce, annemin evi saran kokusu terk etmişti uzun yıllar önce bizi.Sevincimin heyecanı kursağımda kaldığı bir cumartesi günü olmuştu. Bu lanet şey, annemin her zamanki gibi sahne arkası hazırlığını yapmıştı. Ben de okuldan çıktıktan sonra babamın beni gösteriye götürmesini bekliyordum. O gün anneler günü olduğu için babamla bir mağazaya girip, babamın daha önceden ayarladığı, üzerinde altın harflerle annemin isminin yazılı olduğu gümüş bir yüzük almıştık. Yüzüğün içi açılabiliyordu; içinde annemin en sevdiği koku olan lavanta vardı. Lavanta, annemi sakinleştirirdi.
Gösteri öncesi gergin olduğu gecelerde evimizin tek lavanta çiçeklerinin bulunduğu salona gider, koltuğunda otururdu. Lavanta, annemin daha
