1. bölüm
İçimde bir husursuzluk vardı bu huzursuzluğun sebebi tabii ki de bugün nişanlanmamım verdiği gerginlikten dolayıydı. Benim için görücü usulü evlilik gayette oluru olan bir şeydi birbirimizi sonradan tanır severdik, lakin bu nişan işini ben mi istiyorum yoksa ailem bu kararı verdiği icin mi bunu yapıyorum emin degilim.
23 yaşındayım tıp okuyorum lakin ailemin isteği üzerine şu anlık okulumu dondurmak zorunda kaldım , hayalim doktor olmak. Muhafazakar bir ailem var bu durumdan rahatsız değilim, benimde inançlarım onlarla aynı ama çoğu zaman ters düştüğümüz konular olur. Aileme göre kadın dediğin kırar dizini kocasına karlılık çocuğuna annelik yapar kadın olarak başka bir görevimiz yoktur, ben bu düşüncenin tam tersini destekleyen biri olarak çoğu zaman hatta her zaman ters düşeriz.
Tolga yani nişanlanacağım kişi nin ailesi beni 1 hafta önce görüp beğenmişler. 27 yaşında babasının şirketinde CIO olarak çalışıyormuş. Daha önce kendisiyle karşı karşıya gelmedim yalnızca annemle babamın anlattığı kadar tanıyorum onu.
Kız kardeşim efsunun odama girmesiyle bakışlarımı ona çevirdim gülerek yamacıma oturdu.
"Hadi abla makyajını yapalım"
efsun 17 yaşında bir lise öğrencisiydi hayatı tamamen dalgaya alıp dolu dolu yaşayan birisi. O bizim muhafazakar ailemizin seküler çocuğu annem ve babamla benden fazla o ters düşer.
"Olmaz günah" diye mırıldandım. Bir kaç saniye öylece yüzüme baktı, sonra beni baştan aşağı süzüp ıslık çaldı.
"Yanlız harika olmuşsun"
Gülümsedim.
"Teşekkür ederim"
Üstümde beyaz zarif bir elbise vardı .
Babam odaya dalınca aynı anda ona baktık.
"Geldiler kızım, hadi kalk". Başımı sallayıp ayağa kalktım .
"Görende senin için geldiler zannedicek baba" dedim gülerek.
"Tövbe estağfurullah kızım o nasıl söz"
Beraber kapıyı açtık. Tolga ve ailesi zarif ve şık bir şekilde karşımızdaydı. Tolga hafif kirli sakalları olan esmer biriydi. Üzerindeki takım elbisesiyle de oldukça çekici gözüküyordu.
"Hoşgeldiniz" dedim hepsine göz gezdirerek. Tolga elindeki çiçek buketini bana doğru uzattı.
"Hoşbulduk. Bu senin için"
başımı sallayıp eliyle temas etmemeye çalışarak buketi elinden aldım. Annem onları içeri davet ederken ben de elimdeki çiçek buketini komidinin üstüne koyup tekrar dan yanlarına döndüm.
Yaklaşık yarım saat kadar Tolga ile benden konuşmuşlardı. Her şey normaldi lakin Tolga sanki bu nişan işine gönlü yokmuşçasına sıkıla sıkıla oturuyordu her an gitmek ister gibi bir hali vardı.
Tolga'nın annesi, her şeyin sorunsuz gittiğini düşünüyor gibiydi. Gözlerinde sıcak bir bakış vardı, ama ben o bakışları sadece soğuklukla karışmış bir samimiyetsizlik olarak görüyordum.
Annemin sesiyle ona döndüm .
“Büşra, kahve yapar mısın?” dedi.
İçimden bir şeyler kıpırdandı. Benim içimdeki bu gerilim varken, bir de kahve yapmak zorundaydım. Ama ne yapabilirdim ki? Yavaşça mutfağa geçtim ve kahve hazırlamaya başladım. Düşüncelerim karma karışıktı.
Kahve makinemi açıp suyu ısıtmaya başladım. Kahveyi hazırlarken, kasıtlı olarak ne kadar acı,
