İlk Gördüğüm An
Bir gün okuldayken bir kız gördüm çok güzeldi adını ögrenmeye çalıştım ama ögrenemedim bahçede gezerken o da geziyordu beni gördü baktı ve güldü bana bakarak çok güzeldi her zamanki gibi çok seviyorum onu arkadaşlarıma söyledim onlara onun ismini öğrenmeniz gerekiyor dedim onlarla tamam dedi sonra okul çıkışı oldu eve gittik bı baktım benle aynı mahallede oturuyor o sitede oturuyor ben bı yandaki apartmanda evim
Dışarı çıktım okula gidiyorum bu baktım o da gidiyor beraber gidiyoruz mutlu oldum çünkü ona çıkma teklifi edecektim bugün öğle arası oldu tenefüste çıkma teklifi edecektim bulamadım onu
Mahalle ettim çıkma teklifi kabul etmedi peki dedim geçtim ama yazdığım şiiri verecektim kabul etse yazdığım şiir şöyle: "
Gözlerinde buldum kayıp yıldızımı,
Sessizliğin bile bir melodi şimdi.
Seninle geçtiğim her an, ömrümün özeti,
Aşkın, kalbimde açan en güzel çiçek.
Ne zaman baksam yüzüne, güneş doğar içime,
Bana sunduğun sevgi, tarifi yok kelimede.
Senden önce yarım kalmış bir hikayeydim,
Şimdi tamamlanmış bir şiirim seninle.
Sen rüzgarım, ben yelkenin bu denizde,
Birlikte aşarız her dalgalı engebede.
Bu sonsuz ip ikimizi birbirine bağlayan,
Adın, dilimde en tatlı ezgi her zaman."
Bu şiiri vercektim ona eğer kabul etseydi 1 yıl oldu görüşmedik sonra birgün bişey oldu böyle uzaktan bir kız gözüktü o da sevdiğim kızdı onu 1 yıl aradan sonra görmüştüm çok özlemişim onu ama o beni unutmuş bile bende dedimki kendime : " kerem kız seni unutmuş Bırak artık dedim ve sustum " sadece sustum böyle baka kaldım ders deyiz ders meslek dersi (bilişim ders) ders bitti tenefüsdeyiz bi gördüm Sümeyye başkasıyla el ele beni sevmeyen kız başkasına gitti dedimki kendi kendime kerem sen başkasına aitsin bırak Sümeyye yi dedim ve bu kitani yazana kadar unutmusdum sonra bir kız çıktı karşıma adı Zeynep idi çok güzel zarif bir kız çok sevmiştim onu ama o da beni sevmemişti yanına gittim çıkma teklifi etmeye zeynep de kabul etmedi ben de kendime bir söz verdim bir daha asla aşık olmicam bundan sonra aşk meşk yok
