Bedel

Keyifli Okumalar...

Genç kadın üzerindeki beyaz elbisenin ağırlığını ruhunda hissediyordu. Beyaz süssüz, tıpkı bir kefen gibi elbiseydi. Elbise sadece yüzünü, ellerini ve ayaklarını açıkta bırakmıştı. Geri kalan her kapalıydı. Sadece sırtında üç tane kuşak gibi bağ vardı ve o kuşakları kocası birazdan gelip çözecekti.

Yüzünde makyaj adına hiçbir şey yoktu. Güzel yüzünü ağlamaktan şişmiş kederli gözleri süslüyordu. Saçlarını basit yandan örgü ile örmüş öylece omzuna salıvermişlerdi. Gerçi onun umurunda olan giyimi değil bundan sonraki hayatıydı. Neler olacaktı? Revşen Şilvan ona nasıl davranacaktı? Yıllardır içinde taşıdığı sırrı açığa çıktığında onu sağ bırakacak mıydı?

Yere diz çökerek titreyen ellerini semaya kaldırdı.

“Allah`ım sen ailemi koru. Ben yandım bari onların sağ salim ömür sürmelerini sağla.” diye duasını ederek besmelesini çekti. Ellerini indirerek dolan gözlerini silmek için yeltendiğinde odanın kapısı açıldı. Hızla gözlerini kurulayarak yerden kalktı ve kapıya arkasını dönerek durdu. Onların evliliği rıza dışında olduğu için adete göre kanlı berdele kurban giden kadın kocasını arkasını dönerek, ayakta beklerdi. Ellerini önünde birleştirerek başını eğdi. Göremediği için diğer duyuları keskinleşmiş adamın odanın taş zemininde yankılanan adım seslerini diniliyordu. Birkaç adım sonra adam arkasında durdu.

Revşen tüm adetleri yerine getirerek onu bekleyen kızın ince fiziğine baktı. Saçları kumraldı ve basit örgü ile sağ omzunda toplanmıştı. Saatler önce nikahlandığı karısını birazdan görecekti. 21. Yüzyılda yaşanana adetlere hala şaşırıyordu. Bir berdel ile evlenmişti. Bu basit berdel değildi. Karşısındaki kadın ağabeyinin kanına karşılık alınmıştı ve her ikisi de bir ömür birlikte yaşamaya mahkum bırakılmışlardı. Bir adım daha atarak karısına yaklaştı ve sırtındaki ilk düğümü açmaya başladı. Zelal adamın kendisine temas bile etmeden nasıl gücünün etkisi altına alabildiğine şaşırdı. Adamdan sırtına doğru sıcaklık akıyordu. Güç, otorite, saygı..

Bu üç unsuru adam sadece varlığı ile bile elde edebiliyordu. Kim bilir dış görünüşü nasıldı. Kardeşi ve kuzeni ismini her ne kadar sosyal medyada aratsalar da bir profilini bulamamışlardı. Haliyle kocasının neye benzediğini şimdilik bilmiyordu.

Adam ilk kuşağı açarken ilk kuralı dile getirdi.Kocasının sert ve otoriter sesini duyunca bir birine kenetlediği parmaklarını sıktı.

“İlk kural. Dürüstlük. Senden beklediğim dürüstlük öylesine bir dürüstlük değil. aramızda en ufak bile sır olmayacak. Yalanın ne beyazını, ne pembesini, ne masumunu duyacağım senden. Yalanın rengi yoktur. Yalan her zaman yalandır. Ben sana sen de bana dürüst olacağız.”

Zelal daha çok titremeye başladı. Korktuğu başına çok çabuk gelmişti. Az sonra dürüstlüğü yüzünden ölecekti. Gelin olarak girdiği bu koca oda mezarı olacaktı. Yutkundu. Boğazı kurumuştu ve yutkununca canı acımıştı. Yüzünü buruşturdu. Kocası ikinci kuşağa geçti.

“İkinci kural. Sadakat. Evliliğimizin nasıl başladığı önemli değil.