Ben, Nazar Yücedağ…
Yücedağ Aşiretinin ağası Mahsun Yücedağ’ın beş çocuğunun ortancasıyım. Abimin göz bebeği gibi büyüttüğü; annemle babamın ise tam tersi, acımadan ateşe attığı…
Bundan beş sene önce gelin geldiğim evde, kendimi hiçbir zaman ait hissetmediğim odamın penceresinden dışarı bakıyordum.
Avluda duran tabutun içinde benim celladım yatıyordu. Çünkü Kadir… Yani kocam.
Annemin “Kocandır, döverse sever.” deyip beni mahkûm ettiği Kadir…
Kendini dünyanın hâkimi sanan Kadir, şimdi bir tabutun içinde yatıyordu işte.