5 yaşında..
O yağmurun toprakla birleşip dağılan güzel kokusunun insana verdiği huzur, küçük odada çıtirdayan odunlu sobanın hoş sesi, etrafa yayılan gölge gibi kırmızı alevlerin rengi, güzel sicak bir yatağın verdiği rahatligi artık hiç bir yerde bulamıyorum o 5 yaşımdaki huzuru, ozamanlara dönmeyi okadar çok isterdim ki üstünden yıllar gecsede tek unutamicam şey o soba, yağmurun sesi, üstünde küçük mantardan evleri çizili olan çarşafımın serili olduğu açılıp yatak olan kanepede huzurla yattığım o günleri asla unutamam..
O zamanlarda sıkıntılar yokmuydu derseniz, vardı elbette ama anne babalarımızın çektigi o sıkıntılara rağmen aile olabilmek işte en güzeli buydu.
Biz 3 kardeşiz abim Uğur ablam Rabia,, ben en küçükleriyim abimle aramda 10 yaş ablamlaysa 7 yaş var şuanda 25 yaşındayım hayatımdan şikayet edemiyecek kadar nimet içerisinde bi okadarda sıkıntı içerisindeyim ama önemli olan bence: bir damla göz yaşını akıt ve yola devam et, tüm duygularınla...
Biz babamın tayıni üzerine ben 2 yaşımdayken hiç tanimadigimiz bir köye tasindik köydeki tek yabancı aile bizdik, annem daha 29 yaşında bütün acı,keder, zorluklari sirtlanip 3 çocuğuyla hiç bilmediyi bu yabancı köyde napicani düşünmüş, o zamanlar babamın bir çok hatası üzerine sıkıntılarımız ailemizi aşmış bir sekilde bu köye gelmişiz.
Ama garip bir sekilde bu köy halkı bu zamanda asla bulunmasi mumkun olmayacak bir şekilde sicak Kanli insanlar olunca ailecek buraya alismamiz zor olmamis, tabi ben ozamanlar 2 yaşında hiç bir şeyden haberi olmayan bi bebegimm. Hatta o kadar alismisizki tam 17 yıl bu köyde kaldık ve oralı olduk..
Benim aklım ve zihnim 5 yaşında basliyo bana göre, 5 yaşında abim uzaklarda eğitime gitmiş ablam genc kız olmuş ortaokulda, babam ise işte bende annemle evde kalına artık annemi ne kadar bunalttiysam beni o yaşta okula gondermisss... Kendime övmek gibi olmasın ama sınıfimdaki 7 yaşındaki cocuklardan daha cabuk okuma ve yazmayi öğrenince beni müdür 2. yarı donemde kaydtmek zorunda kalmış, evet tarih bence, bizce 5 yaşında ilk okula giden beni mutlaka yazmış olmasi gerek:)
Okula başladığım zaman o yaşta bile bi çok kisiye tuhaf gelen bi şey varsa oda kapalı öğretmenlerimizin okula girince basortulerini çıkarıp başlarına peruk takmalarıydı, hiç bir dönemde kadına asla rahat yoktu o çocuk aklimizla bile buna sasirirdik,sınıf oretmenimizde onlardandi şuanda özgürlügümüz hiç bir şeyle kiyaslanamicak kadar güzel ve özel artık..
İnsan 5 yasindays gerçekten hiç bir derdi yok en önemlisi annen kizsada,dövsede hep senin yanında,o günleri özlemle anıyorum. 25 yaşama girdim belki ama kalbim,aklım hala 5 yaşında.
Okula başladıktan sonra zaman benim için daha heycanlı geçmeye başladı arkadaşlarım oldu
