Sanki güneş onun için doğmuş, kuşlar bir şey fısıldamaya çalışıyordu. Aylardan haziran yazın en güzel günlerinden biriydi. Ve o gün aşk bihteri seçmişti.
Günün ilerleyen saatlerinde hiç beklemediği bir anda ozan karşısına çıkacaktı. Bu ani karşılaşma bihteri derinden sarssada onun için hayatının en masum, en güzel ve en temiz anı olarak hafızasında kalacaktı. Ne yazık ki sadece hafızalarda kalacaktı bu aşk.
Bihter ve Ozanı bekleyen derin acılar onların sadece rüyalarda kavuşabileceğini gösterecekti.
Bu ani karşılaşma mutluluğun adımı değil acının bir başlangıcıydı sanki.
ANLAMSIZ BÄ°R NEÅžE
Bihter haziranın bir sabahı uyanmış, elinde çay bardağı evinin manzarasından denizi seyrediyordu. İçinde anlam veremediÄŸi tuhaf bir neÅŸe vardı. Sanki o gün bir ÅŸey olacak gibiydi. Kıpır kıpırdı ruhu yerinde duramıyordu. Çayının son damlasını içtiÄŸinde aklına bir anda lise aÅŸkı ozan geldi. Yıllardır görmemiÅŸti onu. Kimbilir neredeydi kiminleydi? Ozana dair pek bir ÅŸey bilmiyordu. HerÅŸey geçmiÅŸte kalmıştı. Ama onu unutmak bihter için mümkün deÄŸildi. Hala seviyordu lise aÅŸkını. Çünkü söz vermiÅŸlerdi birbirlerine lise bitsede bu aÅŸk bitemezdi. Ä°kiside hayat ÅŸartlarından dolayı yollarını ayırmak durumunda kaldı. Ama ne ozanın kalbi, nede bihterin kalbi ayrılamadı birbirinden. Sanki kader bu iki kalbi birbirine baÄŸlamıştı. Ve o gün ansızın bihterin aklına ozanın gelmeside kaderin bir parçası mıydı?Â
