“Bazı yaralar kabuk bağlamaz, içinden bir kadın yürür deva arayarak…”
Bir ev yanmıştı o gece.
Küllerinden bir kız çıktı;
kısa saçlarında öfke, kalbinde korku.
Kaçtığı evde kaybolmuştu çocukluğu,
sığındığı her kucakta biraz daha eksilmişti.
Aşkı sandığı her el, bir kez daha itmişti onu uçuruma.
Ve sonra Sinan…
Ne kurtarıcıydı, ne mucize.
Sadece kalıp dinleyen bir adamdı.
Belki de bütün hikâye bundan ibaretti:
birinin ilk defa gitmeyişinde iyileşmek.
DEVA, yanık bir kalbin külleri arasından filizlenen,
aşkın değil, güvenin yeniden öğrenildiği bir roman.
Bir ev yanmıştı o gece.
Küllerinden bir kız çıktı;
kısa saçlarında öfke, kalbinde korku.
Kaçtığı evde kaybolmuştu çocukluğu,
sığındığı her kucakta biraz daha eksilmişti.
Aşkı sandığı her el, bir kez daha itmişti onu uçuruma.
Ve sonra Sinan…
Ne kurtarıcıydı, ne mucize.
Sadece kalıp dinleyen bir adamdı.
Belki de bütün hikâye bundan ibaretti:
birinin ilk defa gitmeyişinde iyileşmek.
DEVA, yanık bir kalbin külleri arasından filizlenen,
aşkın değil, güvenin yeniden öğrenildiği bir roman.
DEVA
Zeycan’ın anne: Pervin
Baba: Yalçın
Zeycan şanlı
Deva’nın anne: Nadide
Deva kurtuluş
Baba: Hayri
Kuzen: ferhat
Sami
Eser
Üvey baba: kerim abalı
Ceylan
Münevven babaanne
Sinan Çağlar
Mert çağlar
