Ayın kızıla vurduğu, insanların derin uykuda olduğu, ormanların sessiz olduğu ve dünyadaki her şeyin kendi köşesine çekildiği saatlerde asla uyumayan biri vardı...
Bir adam...
Gözlerinin grisine tüm evreni hapsetmiş bir adam...
Bir de sıradan olmadığının farkında bile olmayan bir kadın.
Adamın hikayesinin bittiği yerde, kadının hikayesi başlayacak ve hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Bir gece yolları kesiştiğinde, kadın görmemesi gereken bir şey görecek ve adam gözlerinin içine bakıp sihirli kelimelerini söyleyip hafızasını silecekti.
Her şey kendi dinamiğine dönmeyi beklerken, ay sonsuza dek kızıllığını koruyacak, insanlar artık geceleri uyuyamayacak, ormanlar hiçbir zaman sessiz kalmayacak ve kadın bir sabah uyandığında her şeyi hatırlayacaktı...
FEHT | Şafağın Gölgesi
Özlem Kuzu
1•SONUN BAŞLANGICI
"HAYALLERİNDEN YAPILMIŞ PELERİNLERİYLE RÜZGARA MEYDAN OKUYAN TÜM SÜPER KAHRAMAN ÇOCUKLARA VE KADINLARA İTHAFIMDIR.
-Ö.K"
Bölüm Şarkısı: Lana Del Rey - Burning Desire
_______
Kurumuş bir yaprak yeryüzüne düştü, onun için artık yaşamının başka bir boyutu başlamıştı. Artık toprağa karışacak, ve başka bir amaca hizmet etmeye başlayacaktı. Kurtlar uludu, ceylanlar korkuyla sıçradı, akrep ve yelkovan bir daha asla geri dönemeyeceği anları saniye saniye arkada bıraktı...
Orman sessizdi...
İnsanlar derin uykularına dalmış, avcılar sokağa dökülmüş, yırtıcı hayvanlar korku saçmak için uyanmıştı. Her şey olması gerektiği gibiydi. Ay gökyüzünde belirmiş, tüm kızıllığıyla yeryüzünü kocaman bir kan gölü gibi gösteriyordu. Rüzgar yalnızca ağaçların yapraklarını kımıldatacak kadar hafif bir şiddetteydi. Tüm dengeler yerli yerindeydi...
Adam, sanki onu birinin görmesi mümkünmüş gibi montunun yakasını iyice yukarı çekip yüzüne siper etmişti, kendinden emin ve öfke dolu bir kararlılıkla hedefine doğru yürüdü. Bu gece tüm o alışılagelmiş dengeleri bozacaktı... Bozmayı umuyordu.
Sessizliği bozan şey sadece adamın nefes alış verişleri ve kurumuş yaprakların çıkardığı hışırtılardı. Gri gözleri bir anda parladı. Sanki o an gözleri aydan daha parlaktı ve neredeyse zifiri karanlıkta ona fener olmuştu. Ellerini ceplerinden çıkarıp usulca hedefine yaklaştı...
Adam, işini bitirip yüzüne yerleştirdiği tatmin olma duygusuyla ilerlerken kendi adım seslerine karışan başka bir ses daha duydu. Aniden yerinde durduğunda adım sesleri hızlandı ve gittikçe ondan uzaklaşmaya başladı... Adam hızla koşmaya başladığında adım sesleri çoktan gitmişti...
Aynı gecenin aynı saatlerinde şehrin diğer ucunda yaşayan ve haftasonları için dağ evine gelen bir kadın vardı. Otoban yerine orman yolunu tercih etmişti, gecenin bu saatinde o yolun daha sakin olacağını düşünmüştü. Ancak önünden hızla geçen bir insan silüeti arabayı bir anda durdurup ormana dalmasına sebep olmuştu. "Neredeyse çarpacaktım!" diye düşündü. Bu düşünce bile içini yemeye yetmişti. Ürkütücü sessizliğe karşın çığlık gibi gelen ayak sesleriyle etrafı kolaçan ettiğinde, o insandan bir iz bile yoktu. Belki de sadece bir geyikti, ya da başka bir hayvan.
Bir anlığına göz yanılması olduğunu düşünüp geri dönmek istese de, birkaç adım ilerisinde yaşananları gördüğünde dehşet içinde kalmıştı. Kalbi kan pompalamayı bırakmış ve ağzında atmaya başlamıştı sanki. Kanı damarlarını yakarak vücudunun dışına patlayacakmış gibi hissediyordu, ya da belki de o kan çoktan donmuştu ve her an damarlarını parçalayan buz parçalarıyla çığlık atacak gibiydi. Sızlayan ellerini sıkıca ağzına bastırdı.
Gördüğü şeyler sadece bir kabusun içerisinde yaşanabilecek şeylerdi. "Gözleri parlayan bir adam gördüm." dese, ona kim inanırdı ki?
Adam işini bitirip geri döndüğünde kadın sakince arkasını döndü. Adamın ayak seslerinin kesildiğini duyduğunda hızla koşmaya başladı ve arabasına bindi. Etrafı kolaçan etmeye bile fırsat bulamadan hızla uzaklaştığında, gördüklerinin hala bir kabus olmasını umuyordu. Birazdan
