Hayatını sıradan sandığın anlarda, hiç tanımadığın birinden gelen bir mesajla her şey değişir. Asena, gündelik hayatının akışı içinde, geçmişinde saklı kalan karanlık bir sırrın gölgesinde olduğunu öğrenir. Cihan’dan gelen bu gizemli mesajlar, onu hem tehlikeli hem de unutulmaz bir yolculuğa sürükler. Peki, güvenmek mümkün mü? Ve gölgeden gelen bu ses, gerçekten onun kaderini mi şekillendirecek?
“En karanlık anlarda, en beklemediğin yerden bir ışık doğar. Ama o ışık bazen gölgenin ta kendisi olabilir.”
“En karanlık anlarda, en beklemediğin yerden bir ışık doğar. Ama o ışık bazen gölgenin ta kendisi olabilir.”
1. bölüm
Cihan: Merhaba Asena, ben seni tanımıyorum ama seninle konuşmam gerekiyor. Lütfen bana bir şans verir misin?
Sabahın erken saatleriydi. Oda, ince perdelerin aralığından sızan gün ışığıyla aydınlanıyordu. Asena, henüz uyanmıştı; saçları dağınık, gözleri yarı kapalıydı. Telefonunun titrediğini fark edip uzandı, ekrana baktığında garip bir mesaj gördü. Daha önce hiç duymadığı bir isimden, Cihan’dan geliyordu.
Mesaj onu hem şaşırttı hem de ürküttü. Kafasında pek çok soru belirdi: “Kim bu Cihan? Neden beni seçti? Ne istiyor benden?”
Gözlerini ovuşturdu, hala uyku sersemliğindeydi. Ama mesajlar, uykusunun derinliklerine bir kıvılcım çaktı; yavaş yavaş merak ve endişe arasında gidip geliyordu.
Asena: Merhaba… Bu biraz garip oldu açıkçası. Kim olduğunu bilmiyorum, neden bana yazıyorsun?
Telefonu elinde, yataktan kalktı. Pencereden dışarı bakarken, baharın taze kokusu ve kuşların cıvıltısı evin içine doluyordu. Ama Asena’nın içi bu güzel sabaha rağmen karışıktı. Cihan’ın sözleri aklında dönüp duruyordu.
“Günlerdir hayatım çok karışıktı. Arkadaşlar, okul, aile… Ve şimdi de bu. Tanımadığım biri neden bana böyle ciddiyetle yazardı? Bir şeyler bildiğini mi söylüyor? Yoksa bu bir tuzak mı?”
Cihan: Anlıyorum, şüphelenmen çok doğal. Normalde böyle tanımadığım birine yazmam. Ama bu çok önemli. Hayatını etkileyebilecek şeyler var ve bunu sana doğrudan söylemek zorundayım.
Kahvaltı masasında, annesi mutfakta işleriyle meşguldü. Asena, tostunu hazırlarken bile mesajdaki kelimeleri düşünüyordu. “Hayatımı etkileyebilecek şeyler… Bu nasıl bir cümle? Ne olabilir ki? Bu adam ne biliyor?”
Annesinin sesi arka planda yankılanıyordu ama Asena’nın zihni bambaşkaydı. Telefonu defalarca kontrol etti. Cihan, ciddi ve samimi görünüyordu, ama bu kadar çabuk nasıl güvenebilirdi ki?
Asena: Hayatımı etkileyebilecek şeyler mi? Bu biraz abartı gibi geliyor. Bana biraz açıklama yapabilir misin? Yoksa neden ben?
Giyinirken, aynada kendine baktı. Yorgun görünüyordu; geceleri uyuyamamanın izleri vardı yüzünde. “Belki de bu, geçmişimde unuttuğum bir şeyle ilgili,” diye düşündü. Okul çantasını hazırlarken telefonuna tekrar baktı.
Cihan: Sana hemen her şeyi anlatamam, çünkü bazı şeyler çok karmaşık ve tehlikeli. Ama bildiğim bir şey var; geçmişin göründüğünden çok daha derin ve senin farkında olmadığın bazı tehlikelerle dolu. Sana zarar gelmesini istemiyorum.
Okula yürürken etraf kalabalıktı. Arkadaşları selam veriyor, öğretmenler yoğun bir şekilde öğrencilerle ilgileniyordu. Ama Asena’nın zihni bu gürültüde bile sakin değildi. Kafasında sorular, endişeler ve heyecan vardı.
“Geçmişim çok mu karanlık? Neler saklıyorum ki? Bu tehlikeler ne olabilir? Eğer öğrenirsem, hayatım nasıl değişir?”
Asena: Bu gerçekten ürkütücü. Ama neden bana zarar gelmesini istemiyorsun? Seni tanımıyorum, bana neden yardım ediyorsun?
Arkadaşlarıyla kantinde oturuyordu. Sohbet dönüyordu ama Asena bir türlü sohbete katılamıyordu. Gözleri telefona gidip geliyor, Cihan’dan gelecek bir sonraki mesajı bekliyordu.
“Güvenmek zor. Ama belki de artık tek başıma değilim. Birisi bana yardım etmeye çalışıyor. Ama kim ve
Sabahın erken saatleriydi. Oda, ince perdelerin aralığından sızan gün ışığıyla aydınlanıyordu. Asena, henüz uyanmıştı; saçları dağınık, gözleri yarı kapalıydı. Telefonunun titrediğini fark edip uzandı, ekrana baktığında garip bir mesaj gördü. Daha önce hiç duymadığı bir isimden, Cihan’dan geliyordu.
Mesaj onu hem şaşırttı hem de ürküttü. Kafasında pek çok soru belirdi: “Kim bu Cihan? Neden beni seçti? Ne istiyor benden?”
Gözlerini ovuşturdu, hala uyku sersemliğindeydi. Ama mesajlar, uykusunun derinliklerine bir kıvılcım çaktı; yavaş yavaş merak ve endişe arasında gidip geliyordu.
Asena: Merhaba… Bu biraz garip oldu açıkçası. Kim olduğunu bilmiyorum, neden bana yazıyorsun?
Telefonu elinde, yataktan kalktı. Pencereden dışarı bakarken, baharın taze kokusu ve kuşların cıvıltısı evin içine doluyordu. Ama Asena’nın içi bu güzel sabaha rağmen karışıktı. Cihan’ın sözleri aklında dönüp duruyordu.
“Günlerdir hayatım çok karışıktı. Arkadaşlar, okul, aile… Ve şimdi de bu. Tanımadığım biri neden bana böyle ciddiyetle yazardı? Bir şeyler bildiğini mi söylüyor? Yoksa bu bir tuzak mı?”
Cihan: Anlıyorum, şüphelenmen çok doğal. Normalde böyle tanımadığım birine yazmam. Ama bu çok önemli. Hayatını etkileyebilecek şeyler var ve bunu sana doğrudan söylemek zorundayım.
Kahvaltı masasında, annesi mutfakta işleriyle meşguldü. Asena, tostunu hazırlarken bile mesajdaki kelimeleri düşünüyordu. “Hayatımı etkileyebilecek şeyler… Bu nasıl bir cümle? Ne olabilir ki? Bu adam ne biliyor?”
Annesinin sesi arka planda yankılanıyordu ama Asena’nın zihni bambaşkaydı. Telefonu defalarca kontrol etti. Cihan, ciddi ve samimi görünüyordu, ama bu kadar çabuk nasıl güvenebilirdi ki?
Asena: Hayatımı etkileyebilecek şeyler mi? Bu biraz abartı gibi geliyor. Bana biraz açıklama yapabilir misin? Yoksa neden ben?
Giyinirken, aynada kendine baktı. Yorgun görünüyordu; geceleri uyuyamamanın izleri vardı yüzünde. “Belki de bu, geçmişimde unuttuğum bir şeyle ilgili,” diye düşündü. Okul çantasını hazırlarken telefonuna tekrar baktı.
Cihan: Sana hemen her şeyi anlatamam, çünkü bazı şeyler çok karmaşık ve tehlikeli. Ama bildiğim bir şey var; geçmişin göründüğünden çok daha derin ve senin farkında olmadığın bazı tehlikelerle dolu. Sana zarar gelmesini istemiyorum.
Okula yürürken etraf kalabalıktı. Arkadaşları selam veriyor, öğretmenler yoğun bir şekilde öğrencilerle ilgileniyordu. Ama Asena’nın zihni bu gürültüde bile sakin değildi. Kafasında sorular, endişeler ve heyecan vardı.
“Geçmişim çok mu karanlık? Neler saklıyorum ki? Bu tehlikeler ne olabilir? Eğer öğrenirsem, hayatım nasıl değişir?”
Asena: Bu gerçekten ürkütücü. Ama neden bana zarar gelmesini istemiyorsun? Seni tanımıyorum, bana neden yardım ediyorsun?
Arkadaşlarıyla kantinde oturuyordu. Sohbet dönüyordu ama Asena bir türlü sohbete katılamıyordu. Gözleri telefona gidip geliyor, Cihan’dan gelecek bir sonraki mesajı bekliyordu.
“Güvenmek zor. Ama belki de artık tek başıma değilim. Birisi bana yardım etmeye çalışıyor. Ama kim ve
