Bu kadardım işte: Sahra Kuzgun. Kendi yükümlülüğü olmayan günahların kefareti olarak sürgün edilen, omuzlarında kimseye ait olmayan suçları taşıyan, kafesinin kapıları açıldığı gün her şeyinden vazgeçen: Günah Kuzgunu.
***
Bu hikâyede geçen mekânlar, kurumlar, kuruluşlar ve kişiler tamamen kurgudur; herhangi bir gerçek kurum, kuruluş veya kişiyle bağlantısı yoktur.
***
Bu hikâyede geçen mekânlar, kurumlar, kuruluşlar ve kişiler tamamen kurgudur; herhangi bir gerçek kurum, kuruluş veya kişiyle bağlantısı yoktur.
GiriÅŸ
Eski Ahit’te, çok uzun zamanlar önce bir halk günahlarını ve hatalarını temizlemek için özel bir ritüel düzenlerdi.
Ritüelin gerçekleştiği günün adı: Kefaret Günü’ydü.
Halk o gün boyunca kendi yaptıkları hataları, suçları ve günahları düşünürdü. Fakat tüm o pis sorumlulukları fiziksel olarak taşımak mümkün deÄŸildi; o yüzden günahlarını bir keçiye yüklüyorlardı. Â
Bir din adamı, halkın günahlarını sembolik olarak zavallı hayvana aktarıyordu, bütün suçlar o masuma baÄŸlanıyordu. Â
Ve kaçınılmaz son: keçi, halktan çok uzak, ıssız, güvensiz ve bir damla yağışın düşmediği çöle sürgün ediliyordu.
