Kıdemli Üsteğmen Pamir Timaf Tekand.
Kader onları tekrar bir araya getirdi. Onların aşkı kopmuş muydu yoksa hiçbir zaman ayrılmamışlar mıydı?
Kaderin bu yaptığı cilveden rahatsızlık duysa da Alev, Pamir’i tekrar görünce teni karıncalandı.
Pamir, dualarına karşılık bulduğunu Alev’i tekrar görünce anladı. Aldığı nefes onun yanındayken yeterli değildi.
Birbirlerinden hiç kopmayacaklarını düşünürken sadece iki eski sevgili olmuşlardı.
“Tekrar? Yeniden?”
“Tekrar. Yeniden ve yeniden.”
1 //
Keyifli okumalar. 🌸
❝ acının ilacı - adamlar ❞
Alev
Salonun hesap defterinin başında oturmuş, bu kadar borcu, maaşları nasıl ödeyeceğimi düşünüyordum. İşimiz sarpa saralı belli bir dönem olmuştu ve ben toparlayabileceğimizi düşünüp durmaktan başka bir şey yapmamıştım. Ek işlerim bile bir işe yaramıyordu. Sıkıntıyla nefes vererek defteri kapattım. Dudaklarımı yerken düşünmeye devam ettim.
Kapı hızlıca çalınarak açıldı. “Abla… Bir sorunumuz var.” dediğinde kaşlarımı çattım. “Öyle bakma da gel gör.” diyerek gerginliği ile kapıyı sonuna kadar açtı Burak. Ayağa kalkarak peşinden gittiğimde kalabalığı görmemle içimde bir telaş aydınlandı. Herkes ringin yanında toplanmış yerde birbirinin üstünde duran iki kişiyi seyrediyordu. Etraftakilere göz gezdirdiğimde içimden yerdekilerden birinin kardeşim olmamasını diledim.
“N’oluyor burada?” diye bağırdığımda bana yer açtıklarında yerde kardeşim Mustafa ve Hakan’ı gördüğümde sinirlerim tepeme çoktan ulaşmıştı. Hâlâ birbirlerini bırakmamakta o kadar ısrarcıydılardı ki beni görmemişlerdi. “İş başa düştü yani…” iç geçirdim. Eğilip, Mustafa’nın terli saçlarını tuttum. Bana bakacağı şekilde kafasını kaldırdığımda öfkeyle bana bakıyordu. “Kalk üstünden.”
