her şey o gün başladı...
15 yıl önce...
15 yıl önce...
Güneş o akşam annesinin yanında yatmıştı. Annesinin kollarında ilk defa huzursuz hissetmişti.“Anne, bana masal okur musun?” dedi.
Annesi de, “Okurum tabii güzelim, de sen pek masal sevmezsin.” dedi.
Güneş hüzünlü bir şekilde,“Anne, benim bütün arkadaşlarım masal sever... Bütün çocuklar masal sever.” dedi.
Aslında Güneş masal sevmezdi; o bütün çocuklar değildi. Ne zaman annesi masal anlatsa, hemen uyumuş taklidi yapardı.
Ertesi sabah annesi yanında, yatakta kımıldamıyordu.“Anne, uyan... Uyan lütfen! Neden her yer kırmızı? Anne, lütfen...”
