Hızlıca kağıdımı ve kalemimi elime aldım. Her seferinde başka Kaan'ın ölmesine izin verdiğim mısralarla baş başaydım. Yalanlarımı anlattığım her seferde, bütün yollar bana çıkıyordu bu labirentte. En kolay saklanma şekliydi kendimi kandırmak belki de... yazdığım kadar uzaktım gerçeklere.
Zaten Hep İmkansızdı
İlk görüşümde başladı
O küçük heyecanlar
Kapalı bir kutuda büyüdü
Yalan dolu anılar.
Güzel desem, değilsin
Özel desem, değilsin
Ne desem yetersizsin
Sahi sen, hangi hecesin?
Sanki farklı bi' dünyadan gibisin
Sanki içimdeki her bir kelebeksin
Kanatlarını kelebek sandım, sen meleksin
Ruhumu konak yapmış bir hayal-et,
Yalnızlığımın tek sebebisin.
Ya gözlerin bana bakarken gülseydi?
Ya sözlerimle yanakların kızarsaydı?
Ya ellerimiz buluşup hiç ayrılmasaydı?
Ya küçücük bir şansım olsaydı?
İlk görüşümde, ilk ölüşümde
Aklımda olduğun her düşüncede
Şarkılar başa dönünce, her iç çekişimde
Yaşadığım kadar farkındaydım
Sen, zaten hep imkansızdın.
