İLK AŞK

Bazı fotoğraflar sadece bir anı değil, bir ruhun yankısını da saklar. Bu yankı, doğru kalbi bekler; onu duyacak, onu anlayacak ve ona hayat verecek olanı...

Alp, kampüs etkinliğinde çektiği yüzlerce kare arasında birine takılıp kalmıştı. Diğerleri gürültülü, hareketli ve renkliyken, bu kare sakin bir göle düşmüş yaprak gibiydi. Karede, kahkülleri alnına düşmüş, sade bir mavi bluz ve kot pantolon giymiş bir kız, bir sandalyede oturuyordu. Ama asıl yakalayan, yüzündeki o kısacık, içten gülüşüydü. Öyle bir gülüş ki, sanki hayatın ağırlığını bir anlığına kenara bırakmış, dünyaya yeniden, taze bir umutla tutunuyordu. O an, Alp'in objektifinde donup kalmıştı.

Ve o kareyi Buğra gördü.Ona baktığında,sadece bir fotoğraf görmedi. Görüntünün ötesine geçen bir sezgiyle, o gülüşün ardındaki hikâyenin titreşimlerini hissetti. Sıradan bir an değil, içinde bir çeşit melankoli ve direnç barındıran, anlatılmayı bekleyen bir duyguydu bu. Çizim defterini açtı ve kalemini eline aldı. O yüzü defterine taşıdığında, sadece çizgileri değil, o anın ruhunu da kopyaladığını fark etmedi bile. Kalemiyle değil, kalbiyle dokunuyordu kâğıda. Her gölge, her çizgi, o gülüşe duyduğu ilkel ve derin bir bağın işaretiydi.

Buğlem ise, o fotoğraf karesindeki gülüşün sahibiydi. Geçmişinde derin kayıplarla büyümüş, hayatın sert rüzgarlarına göğüs germişti. Nare Sultan'ın koruması altında, hayata yeniden tutunmaya çalışıyordu. O gülüş, belki de içindeki fırtınalara rağmen ayakta kalabilmenin bir zafer işaretiydi. Ve o, Buğra'nın çizimlerinde, başka birinin gözünde, belki de kendisinden daha saf, daha kalıcı bir versiyonunu bulacaktı.

Zaman, bu iki paralel evreni birleştirmek için sabırsızlanıyordu. Üçüncü sınıfta, kampüsün kalabalık bir koridorunda yolları kesiştiğinde, Buğra o gülüşü hemen tanıdı. Çünkü onu zaten yüzlerce kez çizmiş, her detayını hafızasına kazımıştı. Buğlem'i ilk kez görüyordu, ama yabancı değildi. Bu, bir tanışma değil, bir "kavuşma" anıydı. O gün, iki ayrı kader, bir fotoğraf karesinden sıçrayıp, paylaşılan bir hikâyeye dönüştü.

🩵 “Aşk bazen bir fotoğraf karesinde donar, bir çizimde yeniden canlanır.”

Bu, Buğra ve Buğlem'in hikâyesidir. Birinin objektifine sızan an, diğerinin kalbinde filizlendi. Geçmişin gölgeleri, şimdiki zamanın çizgileriyle buluştu. Bu, sadece bir aşk hikâyesi değil; iyileşmenin, yeniden doğuşun ve bir bakışın, bir hayatı nasıl değiştirebileceğinin naif ama güçlü bir anlatısıdır.