Hayattan boğulduğuzda nereye gidersiniz? Sahile mi? Yüruyüşe mi? Belki odanızdaki pencereyedir...
İNTİHAR MEKTUBU
Akşam oldu,
Penceremdeki güneş batmak üzere.
Hava bulutluydu,
Görülmeyecek kadar yıldızlar bile
Yavaşça yaklaştım,Sanki diken üstünde.
Ben gelince durdu,
Etmeden tek kelime.
Bakarken gözlerim doldu,
Hep aradığım özgürlüğüme
İçi dipsiz bir uçurumdu.
Az kalmıştı düşmeme.
Gittikçe artıyordu
Kafamda çalan huzurlu beste.
Önümden kuşlar geçiyordu
Uçarlarken sonsuz özgürlüğe
Yaşasam n'olurdu
Bu acımasız gezegende
Benimki ölü bir ruhtu
Yaşayan bir bedenin içinde
Sanki bedenim hafifliyordu
Yüzüme vuran rüzgarla birlikte
Birden her şey son buldu.
Rüzgar durdu...
Sesler sustu...
Zaman doldu...
Ama ruhum sonunda kurtuldu.
