İçinde büyüttüğü ateşle birlikte yok edilen çocukluğunun intikamını almak isteyen Efnan Sara Algan; yıllar önce, kendi içinde ailesini iki kurşunla yok ettikten sonra, ilk kez karşılarına çıkar ve intikamı için ilk adımı babası ile ortak olmasıyla atar. Yıllarca bunun senaryosunu aklında kurar ve kendi kendine oynar. Biliyordur ki, aklında kurduğu hiçbir senaryoda unutamadığı o kahverengi gözler yoktur. Bilmediği ise, o kahverengi gözler artık tanıdığı değil, tanımadığı adama aittir. Tanıdığı, geçmişteki prensiyken; tanımadığı, babasının sağ kolu olan o adamdır. Artık her şey Efnan Sara için birbirine girmiştir. İnandıkları bir yanılsama, göremedikleri ise gözlerine bir kâbus olarak çökmüştür. Gerçekleri ise umutla tutunmak istediği, o kahverengi gözlere sahip olan Almir Asaf Bornav'la bulmak ister. Gözlerinde toprak taşıyan adamla.
KALBİN PUSULASINA UZAKLIĞI
13 yıl önce
26.12.2011
Sessizliğin içindeki sesleri duyar mısınız?
"En büyük gürültüler belki de en sessiz yerlerdedir," derdi büyükbabam. Haklıydı belki de... Sessizdim ama gürültüm fazlaydı.Hayır, dedi içimdeki o ses. Gürültün değil, sen fazlaydın. Haklıydı belki de içimdeki o ses.
Ben fazlaydım.Ben ötekiydim.
Ve ben, ailemin içinde kimsesizdim. Herkesin içinde, kimsesizdim.
Kimsesizliğin de sesi olur muydu? Büyükbabam bunun için de bir şeyler söylemiş olmalıydı... Çünkü bilmeliydim. İçimde susturamadığım o sesler, kimsesizliğin sesi miydi? Yoksa benim kendi gürültüm müydü?
Gözyaşlarım, sessizliğime bir bıçak gibi tekrar battığında, kalbime bir ağrı girdi.Ellerim titredi. Bedenim bana komut verdi ve gözlerimden yaşlar aktı.
Ağlama sebebim neydi?Karşımda her şeyden habersiz yatan adam mı?Yoksa o adamın yanındaki kadın mı?Ya da, dedi içimdeki o ses, yanında olduğun bu iki kişinin yanındaki yalnızlığın mı?
Sen seç, Sara.
Sessizliğin mi, yalnızlığın mı?
Seçimler hayatlarımızı belirlerdi; sonuçlarıyla ise hayatımız şekillenir. Benim seçimim annemdi. Sonucu ise elimde tuttuğum silahtı ve bu seçimin bedelini içinden çıkan kurşunla ödeyecektim.
Silah çoktan patlamıştı. Ben ise çoktan seçimimi yapmıştım.
Kurşun, sessizliğimi vurduğunda kalbimde bir yerlerde çığlıklar koptu. Bütün sessizliğim bir kurşunla çığlıklara dönüştüğünde, bu ses sessizliğimin katilinin sesiydi.Bu ses, önümdeki adamın çığlık sesiydi.
Ve kurşun bu kez de yalnızlığımı vurduğunda, kimsesizliğim çığlıklara dönüştü.Bu ses ise yalnızlığımın katilinin sesiydi.Bu ses, adamın yanındaki kadının sesiydi.
Ben ailemin içindeki kimsesizliğimi değil, ailemi yok etmiştim. Herkes gitmişti artık. Ben tamamen kimsesizdim. Sadece kimseden ibarettim.
Ve o an anladım ki: Benim sessizliğimin sesi, biraz önceki kurşun sesiydi. Gürültüm ise bana kurşundan geriye kalan; ölüm ve korkuydu.
🧭
Bana destek olmak için, lütfen oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın.
