Kaan ağanın çok sevdiği karısı onu ve daha bir yaşına yeni basmış çocuğunu bırakıp gider bende babamın dostu diye anlamşma üzerine onunlan evlendim ihanete uğrayan bir adam ve ona aşka olan bir kadın...
BÖLÜM 1
Bölüm...Derler ya herkes kendi kaderinde ne yazarsa onu Yaşar
Bende bu hayatı kendim istedim çünkü tek çıkış yolum buydu ama belkimde kaderin işidir benim sonum budur .Hala karısını bekleyen ve çocuğunu baktığım bu kader benim yolumdur bu yol beni nereye götürür bilmem ama tek dileğim mutlu olmak
🌹🌹🌹🌹🌹
Oturma odasındaki ekmek kırıntılarını toplayıp makineylen temizledikten sonra mutfağa delalin yanına gittim
"Bittiyse gel kahve içelim "
"Olur "
O kahveleri masaya koyunca bende oturup içmeye başladım aslında pek sevmezdim ama burda her dakika içildiği için alışmıştım
"Eee zormu Kaan ağaylan evli olmak "diyince sıkınlıkla nefesimi verdim
Zor ne kelime ki imkansız onunlan bir hayata adım attık ama o bana doknumamıştı bile yüzüme bakmıyordu
En kötüsü çocuğu alplen vakit geçirmeme kızıyordu bu yüzden o evde yokken ilgilenip ona görünmeden odasından çıkıyordum
"Yani zor ama olucak o kadar "diyip delale baktım
İyi kızdı Kaanın kardeşi Ali'nin karısıydı ama bu evde istenmediğim beliydi çünkü onların tek istediği ayşeydi ama Ayşe gitmişti ve arkasında koca bir enkaz bırakmıştı
"Delal çalışma odasına kahve getir"diye kaanın sesi geldi hemen kapıya baktım ama bana bakmıyordu
Delal yerinden ocağa geçerken kaanda mutfaktan çıktı sinirle önüme döndüm hep böyleydi sanki ben yokmuşum gibi yapıyordu ve benden hiç birşey istemiyordu
"Ver ben götürürüm "diyip tepsiyi aldım ama o benden almaya çalışıp
"Ben götürürüm sen otur "dedi ama ben ona arkamı dönüp odaya gitmeye başladım yine kızıcaktı biliyordum çünkü bu ilk değildi ama umrumda bile değildi
Kapıyı çalıp içeriye girdim başını kaldırıp bana bakınca yine her zamanki sert haline bürünüp
"Senden istemedim götür onu "dedi ben masaya taraf yürüyüp
"Hayır kahve istedim ben-"
"Lan Delalden istedim ben senden değil "diye bağırınca önümde durup yinede uzatım
Bana ve tepsiye sinirle bakıp sertçe fırlatı ben korkuyla geri adım attım Kaan bana parmağını sallayıp
"Bir daha böyle bir şey yaparsan sonuçlarına katlanırsın duydunmu beni "diye bağırınca başımı salladım
"İyi şimdi çık ve Delale deki bana kahve getirsin "diyip önüne döndü ben ağlamamak için alt dudağımı ısırıp hızlıca odadan çıktım
Sanki senin o meymenetsiz suratına çok meraklıydım yabani hayvan
Sinirle aşağıya inip mutfağa gittim delale kaana kahve götürmesini söyleyip bahçeye çıktım biraz meryemin yanında oturabilirdim gerçi o Ayşe'nin tarafında ama neyse
"Noldu? "dedi Şilan kaanın kardeşiydi ve gayet tatlı bir kızdı
"Nolsun kahve istedi götürdüm kıyameti kopardı "dedim
"Abim bir tek Ayşe yengenin kahvesin.."
"Meryem abla tamam başlama yine "diye tersledi Şilan
"Yalanmı Ayşe yenge gitikten sonra herkes nasıl üzüldü görmüyor musun annemler en çok onu seviyordu "
"Aman şimdi ben varım hani nerde Ayşe bak yok "diye sinirle bağırıp etrafı gösterdim
Ayşe ayağı kalkıp bana işaret parmağını uzatarak
"Sen kimsin ki bana bağırıyorsun kumarcının
Bende bu hayatı kendim istedim çünkü tek çıkış yolum buydu ama belkimde kaderin işidir benim sonum budur .Hala karısını bekleyen ve çocuğunu baktığım bu kader benim yolumdur bu yol beni nereye götürür bilmem ama tek dileğim mutlu olmak
🌹🌹🌹🌹🌹
Oturma odasındaki ekmek kırıntılarını toplayıp makineylen temizledikten sonra mutfağa delalin yanına gittim
"Bittiyse gel kahve içelim "
"Olur "
O kahveleri masaya koyunca bende oturup içmeye başladım aslında pek sevmezdim ama burda her dakika içildiği için alışmıştım
"Eee zormu Kaan ağaylan evli olmak "diyince sıkınlıkla nefesimi verdim
Zor ne kelime ki imkansız onunlan bir hayata adım attık ama o bana doknumamıştı bile yüzüme bakmıyordu
En kötüsü çocuğu alplen vakit geçirmeme kızıyordu bu yüzden o evde yokken ilgilenip ona görünmeden odasından çıkıyordum
"Yani zor ama olucak o kadar "diyip delale baktım
İyi kızdı Kaanın kardeşi Ali'nin karısıydı ama bu evde istenmediğim beliydi çünkü onların tek istediği ayşeydi ama Ayşe gitmişti ve arkasında koca bir enkaz bırakmıştı
"Delal çalışma odasına kahve getir"diye kaanın sesi geldi hemen kapıya baktım ama bana bakmıyordu
Delal yerinden ocağa geçerken kaanda mutfaktan çıktı sinirle önüme döndüm hep böyleydi sanki ben yokmuşum gibi yapıyordu ve benden hiç birşey istemiyordu
"Ver ben götürürüm "diyip tepsiyi aldım ama o benden almaya çalışıp
"Ben götürürüm sen otur "dedi ama ben ona arkamı dönüp odaya gitmeye başladım yine kızıcaktı biliyordum çünkü bu ilk değildi ama umrumda bile değildi
Kapıyı çalıp içeriye girdim başını kaldırıp bana bakınca yine her zamanki sert haline bürünüp
"Senden istemedim götür onu "dedi ben masaya taraf yürüyüp
"Hayır kahve istedim ben-"
"Lan Delalden istedim ben senden değil "diye bağırınca önümde durup yinede uzatım
Bana ve tepsiye sinirle bakıp sertçe fırlatı ben korkuyla geri adım attım Kaan bana parmağını sallayıp
"Bir daha böyle bir şey yaparsan sonuçlarına katlanırsın duydunmu beni "diye bağırınca başımı salladım
"İyi şimdi çık ve Delale deki bana kahve getirsin "diyip önüne döndü ben ağlamamak için alt dudağımı ısırıp hızlıca odadan çıktım
Sanki senin o meymenetsiz suratına çok meraklıydım yabani hayvan
Sinirle aşağıya inip mutfağa gittim delale kaana kahve götürmesini söyleyip bahçeye çıktım biraz meryemin yanında oturabilirdim gerçi o Ayşe'nin tarafında ama neyse
"Noldu? "dedi Şilan kaanın kardeşiydi ve gayet tatlı bir kızdı
"Nolsun kahve istedi götürdüm kıyameti kopardı "dedim
"Abim bir tek Ayşe yengenin kahvesin.."
"Meryem abla tamam başlama yine "diye tersledi Şilan
"Yalanmı Ayşe yenge gitikten sonra herkes nasıl üzüldü görmüyor musun annemler en çok onu seviyordu "
"Aman şimdi ben varım hani nerde Ayşe bak yok "diye sinirle bağırıp etrafı gösterdim
Ayşe ayağı kalkıp bana işaret parmağını uzatarak
"Sen kimsin ki bana bağırıyorsun kumarcının
