"Hazanın neşesi, baharların hüznü olmuş,
Benim kurutmak için ruhumu sattığım çiçekleri,
Onlar soldurmuş..."
Hazan Derman yaz tatilini değerlendirmek için yarı zamanlı olarak bir kafede çalışan, 22 yaşında bir üniversite öğrencisidir. Bir yıl öncesine kadar her şeyin yolunda olduğu hayatı, bir gün bir adamın dokunuşuyla altüst olur.
Kendisini kurtarmak için çırpındığı acının pençesinden bir çıkış kapısı bulduğu ilk anda, aslında kendi cehennemine koştuğunu bir kez daha fark eder.
Bataklıklar hakkındaki gerçek nedir bilir misiniz?
Çırpındıkça batarsınız.
Ta ki bir dal uzatılana kadar...
O bataklıktan kurtulmak için can havliyle, uzatana ya da uzatılana bakmaksızın sarılırsınız o dala.
Peki ya dal çürükse?
Yahut zehri yüreğinizi cehennemden bile çok kavurabilecek ise?
Koştukça uzaklaşmaz her insan, bazen koştukça yaklaşır kendi hazin sonuna.
Ne demiş Shakespear; Hedefe hızlı giden, yavaş giden kadar geç kalır...
《Kitapta üstü kapalı bir şekilde şiddet unsurlarına yer verilmiştir ve bölümlerde psikolojik olarak zor dönemlerden geçen okuyucuları etkileyebilecek depresyon, travma sonrası stres bozukluğu, uyku bozukluğu ve yeme bozukluğu gibi durumlara üstü kapalı bir şekilde yer verilmiştir. Rahatsız olabilecek okuyucuların tetiklenme riskini göze alması ve mümkünse bu noktada okumayı bırakmasını öneririm, açık bir şekilde bu unsurlara yer verilmese de zor dönemden geçen bireylerde herhangi bir yara bırakmak istemediğimi, tek istediğimin yaraları sarmak olduğunu en baştan belirtmek isterim. Hepiniz çok değerlisiniz ♡》
Çığlık Çiçeği
Emre Aydın – Eylül
〄
Hazan bendim, çiçeklerin katili...
Oysa ne çok severdim yapraklarıyla beni mest eden o güzellikleri,
Tek kasımpatılar mıydı, payıma düşen şimdi?
Rüzgarıma direnebilen, ruhunu karanlığa teslim etmeyen…
Peki ya sen, nasıl başardın hazanı benden alabilmeyi?
Sen benim hazanım, güzüm, solmuş baharım…
Oysa hazan vakitleri benim vakitlerimdi,
Bir hazan vakti doğmuştum bu pençeleri keskin dünyaya,
Bir hazan vakti sökülmüştü kalbim, çirkin dudakların dansıyla,
Ve hazanlarda uyanırdım ben karanlığımdan…
Söylesene, nasıl başardın acının mevsimi olmayı?
Söylesene, nasıl başardın benim hazanım olmayı?..
❀
Herkese merhabalar, açılışımı 18 Ağustos 2016'da, yani tam 9 yıl önce bugün yazdığım bir şiirle yapmak istedim. Sonbahar mevsimiyle kurduğum anlamsız fakat derin bir bağdan türedi bu kurgu, temelleri bu şiiri yazdığım gün küçük bir kızın parmaklarıyla atıldı.
Bugün ise o kızın büyümüş hali kurgusunu düzenledi ve sonunda insanlara açabilecek cesareti buldu. O zamanlar küçüktüm ve çocukça hayallerim bir kız çocuğunun parmaklarından damlamıştı satırlara, bugünlerde o kız büyüdü ama yazmayı asla bırakmadı.
Umarım kalbinizde bir yerlere dokunmayı başarabilirim, hatalarım varsa şimdiden affola. Her türlü eleştiriye açığım, eleştiriden çok zevk alırım bu yüzden hakaret içermediği sürece acımayın ve eleştirin beni lütfen. Eleştiri gelişimin yapı taşıdır...
Fazla uzatmadan sizi giriş bölümüne uğurluyorum. Kitabıma bir şans verdiğiniz için teşekkürler, iyi okumalar.♡
