Alice, güzeller güzeli lise son sınıf öğrencisidir. Çekingen olduğu için bu zamana kadar hiç erkek arkadaşı olmamış, ama bu büyüyü okuluna gelecek olan biri bozacaktır. Onun bir vampir olduğunu nereden bilebilir ki?
Kim Bu Yakışıklı Çocuk?
Günlerden pazartesi ve yine bir okul yılı daha başladı. Diğerinden hiçbir farkı olacağını sanmıyorum ancak yine de her yılda olduğu gibi içimde bir umut var. Bu arada ben Alice Marco, 18 yaşında lise son sınıf öğrencisiyim. Tanıştığımıza memnun oldum şimdi okul otobüsü ile okula gitmem gerek.
*Yarım saat sonra*Evet düşündüğüm gibi okul kadrosu, sınıflar, herşey aynı. Bu okuldan nefret ediyorum.Ders başladığında tam derse odaklanmışken kapı tıklatıldı,
"Hocam böldüğüm için üzgünüm, okula bu yıl kayıt oldum ve bu sınıftayım, girebilir miyim?"
Kapının önünde 1.95 boylarında, esmer, soğuk kanlı gözüken biri duruyordu. Açıkçası fazlasıyla yakışıklıydı ancak benim gibi birini seveceğini pek düşünmüyordum. Hem sınıftaki diğer kızlarda kendi aralarında bu yabancıyı konuşmaya başlamışlardı bile.
"Şu kızın yanı boş mu?" diye seslendi ve kafamı kaldırdığımda işaret parmağı ile beni gösterdiğini fark ettim. O an heyacandan dilim tutulacak gibi oldu, hafif titreyen ve yüksek bir sesle"EVET TABİİ Kİ DE BOŞ!" diye bağırdım. Bu gizemli yabancı güldü ve yanıma geldi. Nefesim kesilecek gibiydi, o bana bu kadar yakınken heyecandan hareket dahi edemiyordum. İlk dikkatimi çeken şey parfüm kokusu oldu, hafif ve rahatsız etmeyen türdendi. Yerleştikten sonra elini uzattı,
"Ben Adrian Mortel, sizin isminiz ne güzel bayan?"
Kalbim yerinden çıkacak düzeyde çarpıyordu. Adımı sormuştu, ne demem gerekiyordu? Ah salak kafam tabikide kendi adımı. Derin bir nefes aldım ve,
"Alisya! özür dilerim, demek istediğim Alice."
Kıkırdadı ve,
"Heyecanın seni çok tatlı yapıyor." dedi. Tanrım, bu bir rüya mıydı? kendime çimdik atmak üzereydim. Kendimi toparladım ve,
"Ahahah teşekkürler, sende bu kadar yakınken nefesimi kesiyorsun."
Bir dakika, ne dedim lan ben! Tanrım daha yeni tanıştığım birine bunu nasıl dedim?!?!
Güldü, gülerken bile çok çekiciydi. İhtiyacım olan tek şey oymuş gibiydi.
"Bunu duyduğuma sevindim Alice." dedi.
Aşık mı oluyordum? onu henüz bir kaç dakikadır tanıyordum. yüzüme gülümsedim ve,"Bende sevindim Adrian." dedim.
hayatım bir anda cennete dönmüş gibiydi, gerçekten yaşadığımı hissettim o an. Zil çaldı ve çok mutlu oldum çünkü onunla vakit geçirebilecektim.
Bana, "Okulu bana gezdirebilir misin? Eğer işin yoksa tabii." dedi. Dünyalar benim oluyordu. Yüzüne karşı "Senden değerli bir işim yok." demek istiyordum ama yapamıyordum.
Zarif bir sesle,"Neden olmasın?" dedim ve ayağa kalktım. O an koluma girdiğini fark ettim. Bu adam tam bir beyefendiydi.
"Rahatsız olduysan elimi çekebilirim." dedi.
Bu bir büyü müydü başka bir şey mi bilmiyordum ama her neyse ebediyen sürmesini istiyordum.
"Sonsuza dek kalabilirim böyle." dedim gülümseyen bir yüz ifadesiyle.
Beraber okulu gezdik, çok güzel zaman geçiriyorduk.
Okulun kantinine indik, kendisine ve bana bir burger aldı. 2 adet de cola. ben ödeyecekken elimi tuttu. bir şeyler diyordu ama ben hala elimi tuttuğu anda kalmıştım. Elini tüm benliğim ile hissediyordum.
"Dur bakalım Alice,
*Yarım saat sonra*Evet düşündüğüm gibi okul kadrosu, sınıflar, herşey aynı. Bu okuldan nefret ediyorum.Ders başladığında tam derse odaklanmışken kapı tıklatıldı,
"Hocam böldüğüm için üzgünüm, okula bu yıl kayıt oldum ve bu sınıftayım, girebilir miyim?"
Kapının önünde 1.95 boylarında, esmer, soğuk kanlı gözüken biri duruyordu. Açıkçası fazlasıyla yakışıklıydı ancak benim gibi birini seveceğini pek düşünmüyordum. Hem sınıftaki diğer kızlarda kendi aralarında bu yabancıyı konuşmaya başlamışlardı bile.
"Şu kızın yanı boş mu?" diye seslendi ve kafamı kaldırdığımda işaret parmağı ile beni gösterdiğini fark ettim. O an heyacandan dilim tutulacak gibi oldu, hafif titreyen ve yüksek bir sesle"EVET TABİİ Kİ DE BOŞ!" diye bağırdım. Bu gizemli yabancı güldü ve yanıma geldi. Nefesim kesilecek gibiydi, o bana bu kadar yakınken heyecandan hareket dahi edemiyordum. İlk dikkatimi çeken şey parfüm kokusu oldu, hafif ve rahatsız etmeyen türdendi. Yerleştikten sonra elini uzattı,
"Ben Adrian Mortel, sizin isminiz ne güzel bayan?"
Kalbim yerinden çıkacak düzeyde çarpıyordu. Adımı sormuştu, ne demem gerekiyordu? Ah salak kafam tabikide kendi adımı. Derin bir nefes aldım ve,
"Alisya! özür dilerim, demek istediğim Alice."
Kıkırdadı ve,
"Heyecanın seni çok tatlı yapıyor." dedi. Tanrım, bu bir rüya mıydı? kendime çimdik atmak üzereydim. Kendimi toparladım ve,
"Ahahah teşekkürler, sende bu kadar yakınken nefesimi kesiyorsun."
Bir dakika, ne dedim lan ben! Tanrım daha yeni tanıştığım birine bunu nasıl dedim?!?!
Güldü, gülerken bile çok çekiciydi. İhtiyacım olan tek şey oymuş gibiydi.
"Bunu duyduğuma sevindim Alice." dedi.
Aşık mı oluyordum? onu henüz bir kaç dakikadır tanıyordum. yüzüme gülümsedim ve,"Bende sevindim Adrian." dedim.
hayatım bir anda cennete dönmüş gibiydi, gerçekten yaşadığımı hissettim o an. Zil çaldı ve çok mutlu oldum çünkü onunla vakit geçirebilecektim.
Bana, "Okulu bana gezdirebilir misin? Eğer işin yoksa tabii." dedi. Dünyalar benim oluyordu. Yüzüne karşı "Senden değerli bir işim yok." demek istiyordum ama yapamıyordum.
Zarif bir sesle,"Neden olmasın?" dedim ve ayağa kalktım. O an koluma girdiğini fark ettim. Bu adam tam bir beyefendiydi.
"Rahatsız olduysan elimi çekebilirim." dedi.
Bu bir büyü müydü başka bir şey mi bilmiyordum ama her neyse ebediyen sürmesini istiyordum.
"Sonsuza dek kalabilirim böyle." dedim gülümseyen bir yüz ifadesiyle.
Beraber okulu gezdik, çok güzel zaman geçiriyorduk.
Okulun kantinine indik, kendisine ve bana bir burger aldı. 2 adet de cola. ben ödeyecekken elimi tuttu. bir şeyler diyordu ama ben hala elimi tuttuğu anda kalmıştım. Elini tüm benliğim ile hissediyordum.
"Dur bakalım Alice,
