Bir kalem, en fazla neyi silebilir?
Bir yokuş çıkarken kaç kez nefesi kesebilir?
Ben bir yokuşta onu beklerken, o beni gördü...
Kaybolan bir kız çocuğuyken birden büyüdüm.
O benim yaralarımı sardı, ben ona yara açtım.
Ben Buket...
Varlığı kara bir kalemin yazdığı korkunç bir hikâyeden farksız o kızdım....
O Dağhan...
Yazdığım hikâyede onu mutlu etmeye çalışırken, hayatından sayfalar kopardım.
Onu sildim, onu yeniden yazdım.
Kaybolan her sayfa geçmişe aitti.
Bir dalga kıyıya vurdu.
Bir kadın o dalgada kayboldu...
Bir adam kıyıda onu gördü.
Bir adam onu o kıyıda kaybetti....
Bir yokuş çıkarken kaç kez nefesi kesebilir?
Ben bir yokuşta onu beklerken, o beni gördü...
Kaybolan bir kız çocuğuyken birden büyüdüm.
O benim yaralarımı sardı, ben ona yara açtım.
Ben Buket...
Varlığı kara bir kalemin yazdığı korkunç bir hikâyeden farksız o kızdım....
O Dağhan...
Yazdığım hikâyede onu mutlu etmeye çalışırken, hayatından sayfalar kopardım.
Onu sildim, onu yeniden yazdım.
Kaybolan her sayfa geçmişe aitti.
Bir dalga kıyıya vurdu.
Bir kadın o dalgada kayboldu...
Bir adam kıyıda onu gördü.
Bir adam onu o kıyıda kaybetti....
GİRİŞ_YOK OLMAK
GİRİŞ_YOK OLMAK 🖋
Geçmiş hatıralarımda yok olduğum zaman dilimindeydim.Yine ve yine. O denizde boğulan annem ve ablam değilde bendim sanki. O gün büyük bir hevesle gittiğim deniz, şimdilerde en büyük korkumdu. Yaşamak için hiçbir sebebimin kalmadığı bir dönemde elime ağlayarak aldığım makasla önce gözlerimi oymak, ardından şah damarıma saplamaktı tek amacım. Fakat o an aklıma gelen şeyle gözyaşlarım sekteye uğramış, makas ise elimden düşmüştü. Tam emin değildim, bundan 2 ay önce en yakın belki de bir çok sırrımı bilen arkadaşım Seren birden bire kaybolmuştu.Takıntılı erkek arkadaşının ona bir şey yaptığı, makası elime alana kadar savunduğum tek düşüncemdi. Fakat Seren'den geriye kalan sadece bir boşluktu. Tek bir iz bile kalmamıştı. Herkesin hayatından birden bire çıkmış, âdeta yok olmuştu.. Bu olayı daha atlatamadan 2 yakın arkadaşım daha kayıplara karışmıştı. Ve her şey adaşım olan Buket'in bir şeyleri fark etmesiyle yerine oturmuştu. İntihar etmeme ramak kala resmen hayatımı kurtarmıştı. Baba'nın hapisten çıkması ise kendimde en nefret ettiğim şey yani gözlerimi oymayı ve kendimi öldürme isteğimi aklıma kazımıştı. Onun yüzünü görmek yerine ölmeyi seçmiştim. Ama şu anda düşündüğüm şey yaşamaktı, farklı bir hikayede tamamen mutlu olan ve ölüm olmayan bir hikâye... Yaptığımız iş senaryo yazmak, bunları yapımcılara sunup yazdığımız film ya da diziyi insanlara sunarak bir şeyler başarmaktı. Ve son zamanlarda en çok izlenen bir çok dizinin senaryosunda bizzat benim adım geçiyordu. Yazıpta çöpe attığım senaryo henüz hiç olmamıştı. Ve kaybolan arkadaşlarımın yazdığı senaryolar genelde red edilen senaryolardı. Ve olayın asıl fantastik yanı pek inanmadığım ama deneyeceğim bir şeydi. O gün Buket'in fark ettiği şeyse arkadaşlarımızın reddedilen senaryoların içine çekilmeleriydi. İlk başta karışık ve saçma geldiğinin farkındayım ama sana bunları anlatırken bir yandanda içine çekilmek istediğim klişeyi yazarak bütün yapımcıların "Bunun için emek harcıyacağıma işi bırakırım daha iyi." Diyeceği bir hikâye yazıyorum. Yalnızca benim hayatımı güzelleştirecek bir hikâye. Neredeyse bir buçuk haftadır evden çıkmayıp sadece benim için güzel olan hikâyeyi yazıyordum. Senaryonun sonundaydım artık ağlamak değil, gülmek istiyordum, ölmeyi düşünmek değil, mutlu bir yaşam sürmeyi, her saniye kahkahalarla gülmeyi istiyordum. Birine aşık olmak onun için yaşamak istiyordum. Belkide bazı travmaların sebep olduğu korkularımı atlatıp anne bile olabilirdim.Yazdığım hikayenin son satırlarını tamamlamış, hikâyeme veda ederken gerçektende bu hikayede yaşamak istiyordum çünkü yaşadığım hayat yaşamak istediğim bir hayat değildi. Sevgiden yoksun bir geçmiş,artı şiddet ve bazı korku dolu anlar-travmalar- dan oluşan bir hayatı kim yaşamak isterdi ki?.. Ve bazı şeyler
Geçmiş hatıralarımda yok olduğum zaman dilimindeydim.Yine ve yine. O denizde boğulan annem ve ablam değilde bendim sanki. O gün büyük bir hevesle gittiğim deniz, şimdilerde en büyük korkumdu. Yaşamak için hiçbir sebebimin kalmadığı bir dönemde elime ağlayarak aldığım makasla önce gözlerimi oymak, ardından şah damarıma saplamaktı tek amacım. Fakat o an aklıma gelen şeyle gözyaşlarım sekteye uğramış, makas ise elimden düşmüştü. Tam emin değildim, bundan 2 ay önce en yakın belki de bir çok sırrımı bilen arkadaşım Seren birden bire kaybolmuştu.Takıntılı erkek arkadaşının ona bir şey yaptığı, makası elime alana kadar savunduğum tek düşüncemdi. Fakat Seren'den geriye kalan sadece bir boşluktu. Tek bir iz bile kalmamıştı. Herkesin hayatından birden bire çıkmış, âdeta yok olmuştu.. Bu olayı daha atlatamadan 2 yakın arkadaşım daha kayıplara karışmıştı. Ve her şey adaşım olan Buket'in bir şeyleri fark etmesiyle yerine oturmuştu. İntihar etmeme ramak kala resmen hayatımı kurtarmıştı. Baba'nın hapisten çıkması ise kendimde en nefret ettiğim şey yani gözlerimi oymayı ve kendimi öldürme isteğimi aklıma kazımıştı. Onun yüzünü görmek yerine ölmeyi seçmiştim. Ama şu anda düşündüğüm şey yaşamaktı, farklı bir hikayede tamamen mutlu olan ve ölüm olmayan bir hikâye... Yaptığımız iş senaryo yazmak, bunları yapımcılara sunup yazdığımız film ya da diziyi insanlara sunarak bir şeyler başarmaktı. Ve son zamanlarda en çok izlenen bir çok dizinin senaryosunda bizzat benim adım geçiyordu. Yazıpta çöpe attığım senaryo henüz hiç olmamıştı. Ve kaybolan arkadaşlarımın yazdığı senaryolar genelde red edilen senaryolardı. Ve olayın asıl fantastik yanı pek inanmadığım ama deneyeceğim bir şeydi. O gün Buket'in fark ettiği şeyse arkadaşlarımızın reddedilen senaryoların içine çekilmeleriydi. İlk başta karışık ve saçma geldiğinin farkındayım ama sana bunları anlatırken bir yandanda içine çekilmek istediğim klişeyi yazarak bütün yapımcıların "Bunun için emek harcıyacağıma işi bırakırım daha iyi." Diyeceği bir hikâye yazıyorum. Yalnızca benim hayatımı güzelleştirecek bir hikâye. Neredeyse bir buçuk haftadır evden çıkmayıp sadece benim için güzel olan hikâyeyi yazıyordum. Senaryonun sonundaydım artık ağlamak değil, gülmek istiyordum, ölmeyi düşünmek değil, mutlu bir yaşam sürmeyi, her saniye kahkahalarla gülmeyi istiyordum. Birine aşık olmak onun için yaşamak istiyordum. Belkide bazı travmaların sebep olduğu korkularımı atlatıp anne bile olabilirdim.Yazdığım hikayenin son satırlarını tamamlamış, hikâyeme veda ederken gerçektende bu hikayede yaşamak istiyordum çünkü yaşadığım hayat yaşamak istediğim bir hayat değildi. Sevgiden yoksun bir geçmiş,artı şiddet ve bazı korku dolu anlar-travmalar- dan oluşan bir hayatı kim yaşamak isterdi ki?.. Ve bazı şeyler
