Ya sabahın birinde varis çıkarsam...
1- Madalyon 🏅
Sabahın sessizliğinde, evin oturma odasında oturuyordum. Kahvaltı sofrası dağınıktı, ama garip bir şekilde kimse yoktu. Aniden annemin sesi duyuldu:
“Lara, salona gel lütfen.”
Ayağa kalktım ve merakla salonun kapısını açtım. Babam ve annem yan yana oturuyordu, yüzlerinde ciddi bir ifade vardı. Normalde şaka yapan, rahat ailemin yerine şimdi sanki başka bir hava vardı. Kalbim hızlıca çarpmaya başladı.
“Lara…” babam başladı, sesi titrek ama kararlıydı. “Sana anlatmamız gereken bir şey var. Artık gizleyemeyiz.”
“Ne… neyi gizliyordunuz?” diye sordum, ama kelimeler boğazımda takıldı.
Annem derin bir nefes aldı ve masanın üzerindeki eski, deri kaplı bir kutuyu açtı. İçinden dört farklı kristal çıkardı: biri kırmızı, biri mavi, biri yeşil ve biri beyaz…
“Bunlar elementlerimiz,” dedi annem. “Ateş, su, toprak ve hava. Biz sadece normal bir aile değiliz, Lara. Senin ataların, bu güçleri nesiller boyu korudu ve yönetti. Şimdi sıra sende.”
Gözlerim büyüdü. “Ben… ben mi? Ama ben hiçbir şey hissetmiyorum. Ben normal bir insanım!”
Babam hafifçe gülümsedi. “Henüz farkında değilsin. Ama bu güçler sende de var. Bugün seni çağırmamızın nedeni, artık bu mirası taşıma zamanının geldiğini bilmen.”
Elleri titreyerek kristallerden birini bana uzattılar. Kırmızı olanı… Ateş elementi. Parmağımı uzattım ve kristal elimde hafifçe ısındı. İçimde bir sıcaklık yükseldi, sanki kalbimle kristal birleşiyordu.
“Her element farklı bir özellik ve sorumluluk getirir,” dedi annem. “Ailenin geçmişi sıradan değil. Bizler, dünyayı görünmez tehditlerden korumakla görevliyiz. Senin doğumun, bu görevin devamı için bir işaret.”
Birden aklım karmakarışık oldu. “Ama… neden bana şimdi anlatıyorsunuz? Niye sıradan hayatımızı yaşatmadınız?”
Babam gözlerimin içine bakarak cevap verdi: “Çünkü artık saklayamayız. Sen büyüyorsun, Lara. Bu güçler sende uyanıyor ve kontrol etmeyi öğrenmen lazım. Aksi takdirde, hem sen hem sevdiklerin tehlikeye girebilir.”
O an, dünyam tamamen değişmişti. Normal bir hayatın yok olduğunu, her şeyin artık farklı bir yöne evrileceğini hissettim. Ama bir yandan da merak… İçimde gizli bir kıvılcım yanıyordu.
“Peki… ben ne yapacağım?” diye sordum, sesi titrek ama kararlı.
Annem gülümsedi: “Önce kendini keşfedeceksin. Sonra adım adım, elementlerin gücünü öğrenmeye başlayacaksın. Ama unutma, Lara… bu yol kolay olmayacak. Ailenin geçmişi ve senin kaderin, şimdi bir bütün halinde önünde duruyor.”
O an fark ettim ki, hayatımın en normal sabahı, aslında bana bambaşka bir dünyanın kapılarını açıyordu.
Oturduğumuz salonun havası hâlâ yoğun ama bir o kadar da ciddiydi. Babam derin bir nefes aldı, annem ellerini birbirine kenetledi ve konuşmaya başladılar.
“Lara,” dedi babam, sesi hem ciddi hem de hafif titrek. “Artık sana anlatmamızın zamanı geldi. Biz sadece güçlerin mirasçısı değiliz; bu mirası yönetmeyi öğrenebileceğin bir yer var. Senin de gideceğin okul, elementleri öğrenmen için tasarlanmış özel bir eğitim kurumudur.”
Gözlerimi kocaman açtım. “Okul
“Lara, salona gel lütfen.”
Ayağa kalktım ve merakla salonun kapısını açtım. Babam ve annem yan yana oturuyordu, yüzlerinde ciddi bir ifade vardı. Normalde şaka yapan, rahat ailemin yerine şimdi sanki başka bir hava vardı. Kalbim hızlıca çarpmaya başladı.
“Lara…” babam başladı, sesi titrek ama kararlıydı. “Sana anlatmamız gereken bir şey var. Artık gizleyemeyiz.”
“Ne… neyi gizliyordunuz?” diye sordum, ama kelimeler boğazımda takıldı.
Annem derin bir nefes aldı ve masanın üzerindeki eski, deri kaplı bir kutuyu açtı. İçinden dört farklı kristal çıkardı: biri kırmızı, biri mavi, biri yeşil ve biri beyaz…
“Bunlar elementlerimiz,” dedi annem. “Ateş, su, toprak ve hava. Biz sadece normal bir aile değiliz, Lara. Senin ataların, bu güçleri nesiller boyu korudu ve yönetti. Şimdi sıra sende.”
Gözlerim büyüdü. “Ben… ben mi? Ama ben hiçbir şey hissetmiyorum. Ben normal bir insanım!”
Babam hafifçe gülümsedi. “Henüz farkında değilsin. Ama bu güçler sende de var. Bugün seni çağırmamızın nedeni, artık bu mirası taşıma zamanının geldiğini bilmen.”
Elleri titreyerek kristallerden birini bana uzattılar. Kırmızı olanı… Ateş elementi. Parmağımı uzattım ve kristal elimde hafifçe ısındı. İçimde bir sıcaklık yükseldi, sanki kalbimle kristal birleşiyordu.
“Her element farklı bir özellik ve sorumluluk getirir,” dedi annem. “Ailenin geçmişi sıradan değil. Bizler, dünyayı görünmez tehditlerden korumakla görevliyiz. Senin doğumun, bu görevin devamı için bir işaret.”
Birden aklım karmakarışık oldu. “Ama… neden bana şimdi anlatıyorsunuz? Niye sıradan hayatımızı yaşatmadınız?”
Babam gözlerimin içine bakarak cevap verdi: “Çünkü artık saklayamayız. Sen büyüyorsun, Lara. Bu güçler sende uyanıyor ve kontrol etmeyi öğrenmen lazım. Aksi takdirde, hem sen hem sevdiklerin tehlikeye girebilir.”
O an, dünyam tamamen değişmişti. Normal bir hayatın yok olduğunu, her şeyin artık farklı bir yöne evrileceğini hissettim. Ama bir yandan da merak… İçimde gizli bir kıvılcım yanıyordu.
“Peki… ben ne yapacağım?” diye sordum, sesi titrek ama kararlı.
Annem gülümsedi: “Önce kendini keşfedeceksin. Sonra adım adım, elementlerin gücünü öğrenmeye başlayacaksın. Ama unutma, Lara… bu yol kolay olmayacak. Ailenin geçmişi ve senin kaderin, şimdi bir bütün halinde önünde duruyor.”
O an fark ettim ki, hayatımın en normal sabahı, aslında bana bambaşka bir dünyanın kapılarını açıyordu.
Oturduğumuz salonun havası hâlâ yoğun ama bir o kadar da ciddiydi. Babam derin bir nefes aldı, annem ellerini birbirine kenetledi ve konuşmaya başladılar.
“Lara,” dedi babam, sesi hem ciddi hem de hafif titrek. “Artık sana anlatmamızın zamanı geldi. Biz sadece güçlerin mirasçısı değiliz; bu mirası yönetmeyi öğrenebileceğin bir yer var. Senin de gideceğin okul, elementleri öğrenmen için tasarlanmış özel bir eğitim kurumudur.”
Gözlerimi kocaman açtım. “Okul
