Şairler şiirler yazıyor, ressamlar resimler yapıyor ve biz ozanlar türküler söylüyoruz. Peki, bütün bunları niçin yapıyoruz? Dünya alışkanlıktan değil de, sevgi ve mutluluktan dönsün diye.
Göğsümdeki, ağırlık nefes almamı engelliyordu
Ellerim titriyordu ne yapacağımı bilmiyordum. koşuşturmalar vardı. kullaklarimdaki cınlama duymamı engelliyordu. bir doktor koşarken bana çarptı;
Birşeyler dedi anlamadım
Bağırdı anlamadım.
Kollarımda tutup salladı ağlıyordum. evet Ben ekin Karadağ ağlıyordum. ellerimdeki
kurumuş kana baktım.
Hayır kan benim değildi.
Keşke benim olsaydı
Kan bizzat öz kardeşimindi.
etrafa bakındım da iki çift yeşil gözle karşılaştım.
Kalbim sıkışmaya başladı boğazım düğümlenmişti. Kızarmış gözlerle üzerine yürüdüm.
"Sen." dedim kendimin bile duyamayacagi bir ses tonuyla.
Kaşlarini kaldırıp kafasını omzuna yatırdı
Ve beni taklit etti.
Eskisi gibi.
"Sen." dedi ürkütücü bir ses tonuyla oysa ki o ses tonu hiçbir zaman bu kadar ürkütücü olmamıştı. veya ben öyle zennetmiş kendimi avutmuştum ağzımdan nefes aldım ellerimi yumruk şeklini almış tırnaklarım avuçlarıma bastırıyordum.
"Sen yaptın." dedim zor bela nefes'nefeseydim.
gözlerinin içine baktım bakışlarinda duygu duygu yoktu. Bu benim sevdiğim adam olamazdi. küçümseyici bir bakış la beni süzdü. dudaklarını küçük bir gülümseme oldu. bana doğru eğildinde nefesi yanağımı okşadi gözlerimi sıkıca kapattım.
"Ben yaptım." dedi duygudan yoksul bir sesle. Sanki canımı acıtmak için vurgula vurgulaya tekrar etti.
"Ben yaptım." diye tekrarladi
göğsüm daraldı nefesim kesildi nefes alamıyordum.
O iki çift yeşil gözlere baktım
"Hain." Dediğimde sanki bunu dememi bekliyormuş gibi gülümsedi. Gözlerim tekrardan doldunda zarzor yutkundum
"_niye geçtin lan o tarafa biz o tarafı sevmiyoruzki niye geçtin"_
"_ben o tarafa geçmedim ekin _ dedi gözlerim içine bakarak__"_ben hep o taraftaydim"_
**_En güzel ironisidir dünyanın, seni üzmek istemiyorum diyen herkesin hayatımızın içine sıçması. **_
Göğsümdeki, ağırlık nefes almamı engelliyordu
Ellerim titriyordu ne yapacağımı bilmiyordum. koşuşturmalar vardı. kullaklarimdaki cınlama duymamı engelliyordu. bir doktor koşarken bana çarptı;
Birşeyler dedi anlamadım
Bağırdı anlamadım.
Kollarımda tutup salladı ağlıyordum. evet Ben ekin Karadağ ağlıyordum. ellerimdeki
kurumuş kana baktım.
Hayır kan benim değildi.
Keşke benim olsaydı
Kan bizzat öz kardeşimindi.
etrafa bakındım da iki çift yeşil gözle karşılaştım.
Kalbim sıkışmaya başladı boğazım düğümlenmişti. Kızarmış gözlerle üzerine yürüdüm.
"Sen." dedim kendimin bile duyamayacagi bir ses tonuyla.
Kaşlarini kaldırıp kafasını omzuna yatırdı
Ve beni taklit etti.
Eskisi gibi.
"Sen." dedi ürkütücü bir ses tonuyla oysa ki o ses tonu hiçbir zaman bu kadar ürkütücü olmamıştı. veya ben öyle zennetmiş kendimi avutmuştum ağzımdan nefes aldım ellerimi yumruk şeklini almış tırnaklarım avuçlarıma bastırıyordum.
"Sen yaptın." dedim zor bela nefes'nefeseydim.
gözlerinin içine baktım bakışlarinda duygu duygu yoktu. Bu benim sevdiğim adam olamazdi. küçümseyici bir bakış la beni süzdü. dudaklarını küçük bir gülümseme oldu. bana doğru eğildinde nefesi yanağımı okşadi gözlerimi sıkıca kapattım.
"Ben yaptım." dedi duygudan yoksul bir sesle. Sanki canımı acıtmak için vurgula vurgulaya tekrar etti.
"Ben yaptım." diye tekrarladi
göğsüm daraldı nefesim kesildi nefes alamıyordum.
O iki çift yeşil gözlere baktım
"Hain." Dediğimde sanki bunu dememi bekliyormuş gibi gülümsedi. Gözlerim tekrardan doldunda zarzor yutkundum
"_niye geçtin lan o tarafa biz o tarafı sevmiyoruzki niye geçtin"_
"_ben o tarafa geçmedim ekin _ dedi gözlerim içine bakarak__"_ben hep o taraftaydim"_
**_En güzel ironisidir dünyanın, seni üzmek istemiyorum diyen herkesin hayatımızın içine sıçması. **_
giriş
Şairler şiirler yazıyor, ressamlar resimler yapıyor ve biz ozanlar türküler söylüyoruz. Peki, bütün bunları niçin yapıyoruz? Dünya alışkanlıktan değil de, sevgi ve mutluluktan dönsün diye.
Göğsümdeki, ağırlık nefes almamı engelliyorduEllerim titriyordu ne yapacağımı bilmiyordum. koşuşturmalar vardı. kullaklarimdaki cınlama duymamı engelliyordu. bir doktor koşarken bana çarptı;Birşeyler dedi anlamadımBağırdı anlamadım.Kollarımda tutup salladı ağlıyordum. evet Ben ekin Karadağ ağlıyordum. ellerimdeki kurumuş kana baktım.Hayır kan benim değildi. Keşke benim olsaydıKan bizzat öz kardeşimindi.etrafa bakındım da iki çift yeşil gözle karşılaştım.Kalbim sıkışmaya başladı boğazım düğümlenmişti. Kızarmış gözlerle üzerine yürüdüm."Sen." dedim kendimin bile duyamayacagi bir ses tonuyla.Kaşlarini kaldırıp kafasını omzuna yatırdı Ve beni taklit etti.Eskisi gibi."Sen." dedi ürkütücü bir ses tonuyla oysa ki o ses tonu hiçbir zaman bu kadar ürkütücü olmamıştı. veya ben öyle zennetmiş kendimi avutmuştum ağzımdan nefes aldım ellerimi yumruk şeklini almış tırnaklarım avuçlarıma bastırıyordum."Sen yaptın." dedim zor bela nefes'nefeseydim. gözlerinin içine baktım bakışlarinda duygu duygu yoktu. Bu benim sevdiğim adam olamazdi. küçümseyici bir bakış la beni süzdü. dudaklarını küçük bir gülümseme oldu. bana doğru eğildinde nefesi yanağımı okşadi gözlerimi sıkıca kapattım."Ben yaptım." dedi duygudan yoksul bir sesle. Sanki canımı acıtmak için vurgula vurgulaya tekrar etti."Ben yaptım." diye tekrarladi göğsüm daraldı nefesim kesildi nefes alamıyordum.O iki çift yeşil gözlere baktım"Hain." Dediğimde sanki bunu dememi bekliyormuş gibi gülümsedi. Gözlerim tekrardan doldunda zarzor yutkundum "_niye geçtin lan o tarafa biz o tarafı sevmiyoruzki niye geçtin"_ "ben o tarafa geçmedim ekin _ dedi gözlerim içine bakarak"_ben hep o taraftaydim"
En güzel ironisidir dünyanın, seni üzmek istemiyorum diyen herkesin hayatımızın içine sıçması ✒
Topuklu ayakkabı sesleri koridorda yankı yapıyordu ekinin pek umrumda değildi önünden geçenler şaşkınlıkla bakmadan edemedi ardından yükselen fısıldaşmalari pek umursayacak durumda değildi Sağ Elinde sıkıca kavradığı kağıdı tutuyorduKoridordan sağa döndünde bir kapınin önünde durdu kapının üzerindeki yazıya öfkeyle baktı _merih yavuz_Ekinin tereddüt etmeden kapıyı açıp içeriye girdi gördüğü manzara midesini bulandirmaya yetecek bir manzarayı Merih şuan asistanı sarmaş dolaş bir şekildelardi Merih ekini görünce afalladi hemen asistanı kendinden uzaklastirdı üzerini düzeltip yutkundu asistanını göz işaretiyle odadan kovdunda yanlız kalmişlardi Merih."ekin hoşgeldin bu gelişini neye borçluyum?" Ekinin şuan bunları düşünecek durumda değildi. Aceleyle elindeki kağıdı sertçe merihin masanina bıraktı"Bune merih."Merih kağıda bakıp kaşlarını kaldırdı "kağıt.""Onu bende. Biliyorum gerizekalı içindekilere bak." Tekrardan isparatt'an görev gelmişti.Merih kaşlarını kaldırarak, kağıdı eline alıp inceledi kağıtta yazan şey, merihi adeta şaşkına. çevirdicaususluk icin, Avustralya askerliğe gidiyorlardı Merih bir anlık afalladi, kendisi bile arkerlikden kaçan biriydi, bunu hiç beklemiyordu."İmkansız.""İmkansız diye birşey yok Merih, şimdi bu
Göğsümdeki, ağırlık nefes almamı engelliyorduEllerim titriyordu ne yapacağımı bilmiyordum. koşuşturmalar vardı. kullaklarimdaki cınlama duymamı engelliyordu. bir doktor koşarken bana çarptı;Birşeyler dedi anlamadımBağırdı anlamadım.Kollarımda tutup salladı ağlıyordum. evet Ben ekin Karadağ ağlıyordum. ellerimdeki kurumuş kana baktım.Hayır kan benim değildi. Keşke benim olsaydıKan bizzat öz kardeşimindi.etrafa bakındım da iki çift yeşil gözle karşılaştım.Kalbim sıkışmaya başladı boğazım düğümlenmişti. Kızarmış gözlerle üzerine yürüdüm."Sen." dedim kendimin bile duyamayacagi bir ses tonuyla.Kaşlarini kaldırıp kafasını omzuna yatırdı Ve beni taklit etti.Eskisi gibi."Sen." dedi ürkütücü bir ses tonuyla oysa ki o ses tonu hiçbir zaman bu kadar ürkütücü olmamıştı. veya ben öyle zennetmiş kendimi avutmuştum ağzımdan nefes aldım ellerimi yumruk şeklini almış tırnaklarım avuçlarıma bastırıyordum."Sen yaptın." dedim zor bela nefes'nefeseydim. gözlerinin içine baktım bakışlarinda duygu duygu yoktu. Bu benim sevdiğim adam olamazdi. küçümseyici bir bakış la beni süzdü. dudaklarını küçük bir gülümseme oldu. bana doğru eğildinde nefesi yanağımı okşadi gözlerimi sıkıca kapattım."Ben yaptım." dedi duygudan yoksul bir sesle. Sanki canımı acıtmak için vurgula vurgulaya tekrar etti."Ben yaptım." diye tekrarladi göğsüm daraldı nefesim kesildi nefes alamıyordum.O iki çift yeşil gözlere baktım"Hain." Dediğimde sanki bunu dememi bekliyormuş gibi gülümsedi. Gözlerim tekrardan doldunda zarzor yutkundum "_niye geçtin lan o tarafa biz o tarafı sevmiyoruzki niye geçtin"_ "ben o tarafa geçmedim ekin _ dedi gözlerim içine bakarak"_ben hep o taraftaydim"
En güzel ironisidir dünyanın, seni üzmek istemiyorum diyen herkesin hayatımızın içine sıçması ✒
Topuklu ayakkabı sesleri koridorda yankı yapıyordu ekinin pek umrumda değildi önünden geçenler şaşkınlıkla bakmadan edemedi ardından yükselen fısıldaşmalari pek umursayacak durumda değildi Sağ Elinde sıkıca kavradığı kağıdı tutuyorduKoridordan sağa döndünde bir kapınin önünde durdu kapının üzerindeki yazıya öfkeyle baktı _merih yavuz_Ekinin tereddüt etmeden kapıyı açıp içeriye girdi gördüğü manzara midesini bulandirmaya yetecek bir manzarayı Merih şuan asistanı sarmaş dolaş bir şekildelardi Merih ekini görünce afalladi hemen asistanı kendinden uzaklastirdı üzerini düzeltip yutkundu asistanını göz işaretiyle odadan kovdunda yanlız kalmişlardi Merih."ekin hoşgeldin bu gelişini neye borçluyum?" Ekinin şuan bunları düşünecek durumda değildi. Aceleyle elindeki kağıdı sertçe merihin masanina bıraktı"Bune merih."Merih kağıda bakıp kaşlarını kaldırdı "kağıt.""Onu bende. Biliyorum gerizekalı içindekilere bak." Tekrardan isparatt'an görev gelmişti.Merih kaşlarını kaldırarak, kağıdı eline alıp inceledi kağıtta yazan şey, merihi adeta şaşkına. çevirdicaususluk icin, Avustralya askerliğe gidiyorlardı Merih bir anlık afalladi, kendisi bile arkerlikden kaçan biriydi, bunu hiç beklemiyordu."İmkansız.""İmkansız diye birşey yok Merih, şimdi bu
