Kupa Kızı ve Serseri

Selam aşklarımmm

Yine yeniden yeni bir kurguyla karşınızdayımmm

Başlamadan önce; Bu kurgu benim hayal gücümün sonucu ortaya çıkmış bir kurgudur. Anlatılan olaylar, karakterler ve geçen (meslek/kurum/yer) kurgusal amaçlıdır. Bir kısmı birebir gerçeği yansıtmamaktadır. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla benzerlik tamamen tesadüftür.Lütfen herhangi bir benzetme yapmadan okuyunuz, bu tür söylemlerden rahatsız oluyorum. Hassasiyetiniz için şimdiden teşekkürler♡

Uyarı: Bu kitap ağır askeri içermemektedir. Daha çok karakterlerin gündelik hayatlarına değinilmiştir.

Not; bu kitap Ayliz kitabımın yan kitabıdır ve ondan sonra geçmektedir. Kitaptan önce veya sonra okumanız fark etmez ama Ayliz'i bundan sonra okuyacaksanız bolca spoiler yemiş olursunuzz.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum mutlakaaa

Keyifli okumalarr💞

💫

Hırçın dağların ölüm sessizliğindeki yolunda, aynı sessizlikle ilerliyorlardı.

Her bir adım cesaret ve hırs doluydu. Pes etmek onların kitabında yoktu. Bir gölge gibi düşmanın hemen ensesinde ilerliyorlardı.

Ölüm gibi sessiz ve sabırla onları yakalamayı bekliyorlardı. Gerçi onları yakaladıklarında sonları ölümden başka bir şey olmayacaktı, bu yüzden gibisi fazla kalacaktı.

Etraftaki sis görüşlerini kısıtlasa da onlar hissediyormuş gibi nereye hedef alacaklarını biliyorlardı.

Yumruğunun içindeki bombayı sıkıca kavradı genç adam. Keskin bakışları etrafı saran siste gizlenen düşmanı tarıyordu.

Bir hareketsizlik vardı, etraf sessizdi.

Bu hayra alamet değildi.

Derin ve uzun bir iç çekti genç adam. Keskin bakışları usul usul etrafta gezindi. Hala ortaya çıkan bir pislik yoktu.

Omzuna dokunan bir el hissetmesiyle bakışları arkasına döndü. Genç adamın en yakın yoldaşı Yasin konuşmaya yeltenmeden yeşil bakışlarını sağı işaret edercesine çevirdi. Genç adam bu işareti onaylarcasına gözlerini kısa bir an yumdu ve geri araladı.

Derin bir nefes daha çekti ciğerlerine.

Ardından önüne dönüp sağından sinsice ona yaklaştığını düşünen askere bir kurşun sıktı. Silahın sesi ölüm sessizliğindeki dağda yankılandı.

Düşmanı yere sermeyi başaran genç adam gözlerini kısıp pis leşine baktı.

“Hepinizi tek tek kazıyacağım.” Diye geçirdi içinden.

Hesaplarına göre iki kişi daha vardı. Keskin bakışları düşman leşinin etrafını taradı, görünende bir şey yoktu.

Bir silah sesi patladı kulağının dibinde. Bakışlarını çevirip silah sesinin nedenini görmeye çalıştı. Hemen yanındaki tim arkadaşının buna neden olduğunu gördüğünde dudağının kenarı yukarı kıvrıldı.

“İndim dere ırmağa hoy nanayda cilveloy nanayda” diye mırıldandı Yasin, keskin bakışlarıyla tek kurşunda indirdiği düşmana bakarken. Ardından devam etti;

“Zeytin dalı kırmaya hoy nanayda cilveloy nanayda” Derin bir nefes alıp hemen dibindeki komutanına baktığında ona gözlerini devirip gülümsediğini gördü. Komutanının gülümsediğini görmeyi beklemeyen Yasin’in kaşları ilgiyle havalandı.

Normalde komutanı gülmeyi seven bir insan değildi. Şu an ya sinirden gülümsüyordu ya da cidden onun hareketine gülümsüyordu. “Her neyse” dedi kendi kendine. Şu an bunu düşünme sırası değildi.

“Geldim seni almaya hoy nanayda cilveloy nanayda” Genç adam yanındaki arkadaşının ısrarcı mırıldanışlarına bir kez daha gözlerini devirdi.

“Başladın ağlamaya hoy nanayda cilveloy nanayda” Bir