Sadece Arkadaş

Lisenin son yılıydı. Ailesi çok çalışması için ona baskı yaparken Su'nun aklı tamamen başka yerdeydi. Başka birinde...

*

"Su. Ayağa kalk. Son söylediğim formül neydi?"
Dudağını hafifçe yalayıp tereddütle ayağa kalktı.

"H-hocam..."

"Evet? Neydi?"

"Umm... Şeydi..." Göz ucuyla Yamaç'a baktı. Rezil oluşunu izliyor mu, merak etmişti. Ve evet, izliyordu.

"Dersi dinlemiyordun, değil mi? Su, derste derse odaklan. Böyle devam edersen veline bildireceğim."

"Hayır, lütfen! Dinliyordum... Sadece... Bir anlığına kafam karıştı o kadar..." dedi ürkekçe. Annesine haber giderse, annesi öldürürdü onu.

Öğretmen ona sert bir bakış atıp derse devam ederken yavaşça sırasına geri oturdu. Yamaç'a baktı. Ama Yamaç'ın gözleri şimdi onda değildi, İzel'deydi. Lanet İzel'de...

Yumrukları sıranın altında hafifçe sıkılırken dersi dinlemeye odaklanmaya çalıştı. Ama zordu... Yamaç İzel'e bakarken, bunu görmezden gelip bütün o aptal formüllerle ilgilenmek zordu...

**Çıkışta Kerem'le eve yürüyorlardı. Kerem, Su ve Yamaç'ın ortak arkadaşıydı. Aslında daha çok Yamaç'ın arkadaşıydı, çocukluktan beri ikisi oldukça yakınlardı. Su ve Yamaç'ın iki ay önce biten ilişkisi sırasında Kerem ve Su arkadaş olmuştu. Artık Yamaç'la konuşmasa bile, Kerem ile hala arkadaşlardı. Evleri de yakındı üstelik. Bu yüzden çıkışlarda beraber yürüyebiliyorlardı.

"Bi büyü artık, kızım. Bunları mı yiyorsun?" dedi Kerem göz ucuyla Su'nun market poşetindeki çilekli süt burgerlere bakarak.

"Sanane, ben seviyorum. Moralim bozukken sadece bunlar iyi geliyor."

"Alt tarafı sütlü bişey. Sanırsın kokain."

"Kes sesini!"

Onu kızdırmayı başardığını görünce memnuniyetle güldü.
"Haha! Neyse, pekala... Bu arada senin moralin neden bozuk gene? Derste azar yedin diye mi?"

"Hayır..." sesi bu kez kızgın değildi. Hüzünlüydü daha çok...

Kerem ona baktı."Yamaç yüzünden mi?"

Cevap vermedi. Hafifçe başıyla onayladı.

"Kızım, unut artık. İki ay geçti. Ne zaman unutacaksın?"

Su omzunu silkti."İzel'le fazla takılıyorlar..." dedi dudaklarının arasından, sessizce.

Kerem gözlerini devirdi."Yani?"

Su cevap vermedi. Yürümeye devam etti.
Kerem parmaklarını hafifçe saçlarından geçirdi. Bu konuyu konuşmaktan bıkmış gibiydi."Su bak.. Siz ayrıldınız. Anla şunu artık. Ay-rıl-dı-nız. İstediğiyle takılır, istediğiyle sevgili olur. Artık seni ilgilendirmez. Yamaç'ı unut ve önüne bak artık. Aşık olacağın başka biri çıkacaktır."

"O kadar kolay değil, aptal..."

"Biliyorum kolay olmadığını ama İKİ AY geçti. Yakasını bırak artık şu çocuğun. Kendi değerini düşürüyorsun böyle."

Su sinirle dişlerini sıktı."O önemsemiyor belki ama ben hala önemsiyorum. O bütün anılarımızı unutmuş olabilir ama ben hala hatırlıyorum. Hepsini silme konusunda onun kadar hızlı değilim!"

Kerem iç çekti."Sana laf anlatmak imkansız, değil mi?... Tamam, pes! Ne istiyorsan onu yap. Ama sana dönme gibi bir düşüncesi yok, bilgin olsun."

Su'nun evine varmışlardı bile. Su saçlarını öfke ve kırgınlık karşımı bir tavırla savurup veda etmeden evine yürüdü. Merdivenleri hızlıca çıkıp anahtarıyla kapıyı açtı.

İçeri girdiğinde yaptığı ilk şey kendini yatağına atıp içindeki duyguları serbest bırakmak oldu. Ağlıyordu. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bitirmek istemiyordu. Hâlâ Yamaç'ı seviyordu...