Bu zamana kadar hep düşman, aşık ya da baba-oğul olan Snape ve Harry hikayesi okuduk. Ama bu hikaye başka. Bu hikayede Harry yine Lily ve James'in oğlu.
Ama bu defa Severus, Lily'e aşık değil. Araları bozulan çok yakın iki arkadaş onlar.
Biraz komik, biraz trajik, biraz gergin, bolca duygusal bir hikaye.
Bir yandan gergin ilişkileri yavaş yavaş yumuşayan ve zamanla abi-kardeş gibi olacak olan Snarry okuyacağız. Diğer yandan ise yaramazlıklarıyla mahalleyi ve okulu birbirine katan Snily hikayeleri.
Pembe Kurbağa
🪄🪄🪄Dikkat dikkat‼️Bu hikayede aşık değil arkadaş olan Snily var. Düşman veya aşık değil dost olan Snarry var. Okumalarınızı bunu göz önünde bulundurarak yapınız...
Yorum yapar ve oy kullanırsanız çok sevinirim...
Keyifli okumalar canımlar🖤
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
~Yazar'dan~
Londra'nın büyüyle, mugglelardan gizlenen bir yerinde bulunan devasa bir kaleye inşa edilmişti Hogwarts. Birçok bina ve metrekarelerce geniş alandan oluşuyordu. İçinde kaç tane oda, kaç tane gizli geçit vardı bilinmiyordu. Çapulcular ve Weasley ikizleri bile bu geçitlerin tamamını çözememişlerdi.
Bir yuvaydı Hogwarts. Öğrencilerin kendilerini en güvende hissettiği yerdi. İçeriye cisimlenme yasağı olması ve tecrübeli öğretmenlerin varlığı Hogwarts'ı daha güvenli hale getiriyordu. Kimsesiz çocukların eviydi, huzuruydu, mutlu anılarıydı. Mutsuz bir evde ya da yetimhane gibi kurumlarda büyüyen çocuklar için bir cennetti.
Belki de bu sebeple Hogwarts'ı en çok sahiplenen öğrenciler arasında; yetimhanede büyüyen yakışıklı ve zeki Slytherin varisi Tom Riddle, huzursuz bir evde büyüyen kurnaz ve cesur Melez Prens Severus Snape ve teyzesinin evinde ev cini muamelesi gören öksüz ve yetim Gryffindor varisi Harry Potter vardı.
Bu üç talihsiz çocuk da farklı yolları seçmişti. Tom siyah olmuştu, Severus gri, Harry ise beyazdı. Adları bilinmeyen daha niceleri farklı yolları seçmiş farklı şeyler yaşamıştı. Her bir yaşam, her bir hikaye Hogwarts'ın çeşitliliğini arttırıyordu. Bu yüzden Hogwarts sadece bir okul değildi. O duvarlarda sadece tuğlalar yoktu. O duvarlar anılarla kaplıydı.
'Sağ kalan çocuk' olarak bilinen talihsiz Harry Potter'ın bu duvarlar arasındaki beşinci yılıydı. Yaz tatilinde kuzeni Dudley ile birlikte bir ruh emici saldırısına maruz kalmış ve muggleların içinde büyü kullanmak zorunda kalmıştı. Bu konuda daha önce uyarılmış olduğu için bu defa ceza kesilmişti. Gergin bir yaz tatilinin sonuna doğru mahkemesi görülmüştü.
Kurbağa suratlı Dolores Umbridge'e karşı, hassas terazi gibi olan ve Hufflepuff'ın onurunu üzerinde asaletle taşıyan Amelia Bones'un savaşına tanık olmuştu zümrüt gözlü çocuk. Dumbledore'un da yardımıyla aklanmıştı Harry ve asası elinden alınmamıştı. O davadan çıktığında kendisi artık bir Mrs. Bones hayranıydı.
Yaz tatilinin kalan küçük bir kısmını çok sevdiği vaftiz babasının evinde sevdiği insanlarla geçirdi. Kabus gibi başlayan yaz, mahkemeden sonra rüya gibi devam etti.
Sirius ile vakit geçirmek terapi gibi geliyordu Harry'e. Onunla konuşmak kadar onu rahatlatan başka bir şey daha yoktu. Sirius onun hem vaftiz babası hem arkadaşı hem yoldaşı hem sırdaşıydı. Sirius Black onun için tek bir şey ifade etmiyordu. Her şeyi ifade ediyordu.
Harry'nin hayatına bir anda girmiş ve tam merkeze tahtını kurup oturmuştu Black Lord'u. Yerini kimseye vermeye de niyeti yoktu doğrusu. Harry'nin de onun yerine kimseyi koymak gibi bir niyeti yoktu.
Bir de Lupin vardı. Babasının
