Sahte Bir Ä°htimal

HER ŞEYİN değişeceğini biliyordum. Zaten buna hazırdım. Ama içimde hâlâ susturamadığım bir his vardı… Anneme, babama uzanan bir boşluk, zamanla dolmayacak gibi...

Evime adımımı attığımda sessizlik öyle yoğun geldi ki, neredeyse kulaklarımı tırmalıyordu. Her köşeyi inceliyor, mobilyaların yerini değiştiriyor, pencereden dışarı bakıyor ama hâlâ içimdeki boşluğu dolduracak hiçbir şey bulamıyordum. Muğla’daki evimizin sıcaklığı, ailemin sesi ve bahçedeki çiçeklerin kokusu aklımda dönüp duruyor, burada tek başıma olmamın ağırlığını daha da hissettiriyordu. Küçük mutfakta bir fincan kahve hazırladım, ardından yavaşça koltuğa oturdum. Her nefes alışımda kendi düşüncelerimle yalnız kalıyordum. Ama bir şey vardı… açıklayamadığım, kalbimi hızlandıran bir his. Henüz fark etmediğim ama varlığını hissettiğim bir şey; sanki bu ev, yalnızlığımın yanı sıra bana beklenmedik sürprizler de saklıyordu. İçim bir yandan korkuyla titrerken, bir yandan da merakla doluyordu. Pencereden gelen rüzgar, perdeleri hafifçe oynatıyor, sanki bana fısıldayan bir ses gibi geliyordu; ama ne söylediğini anlamam imkânsızdı. 

Dalgınlığımı üzerimden attım. Evimden getirdiğim kuru patlıcan dolmasını airfryer de ısıttım ve yedim. Birkaç bişey daha atıştırdıktan sonra hem mahalleyi gezmek için, hemde çöpü atmak için kedili pijama takımımla aşağıya indim, çöpü kutusuna kadar inceleyerek gittim çöpü attım ve biraz daha inceledim. Bu mahalle ne çok elitti ne de çok sıradandı gerçekten samimiydi, istemsizce gülümsedim. 

Markete girecektim ki bir miyavlama ile irkildim aşağıya baktığımda ayağımın hemen yanında bir kedi vardı boynunda parlak birşey fark ettim, eğilip baktım. Ve evet bu bir tasmaydı, üzerinde volki yazıyordu volki hangi üstün zekalının bu ismi koymus olabileceğini düşündüm. Bi an gerçekliğe döndüm bu kedi kaybolmuştu, camdan bakan ya da bir şey arayan varmı diye etrafı yokladım. Tekrar tasmasını kontrol ettiğimde arkasında bir adres yazıyordu.

Sezer apartmanı  benim kaldığım apartman.

Olayı anlamaya çalışırken evime baktım apartman iki katlıydı yani alt komşumun kedisiydi. Volkiyi kucakladım ve alt daireye götürdüm zile bastım 2 dakika sonra kapının arkasından bi ses geldi.

"Kimsin?"

"Sanırım kedinizi buldum" dedim kapı 1sn olmadan açıldı.

Adam kediyi aldı ve vi anda yere çöktü biryandan kediyi öperken."Volki aşkım nerelere gittin, sensiz ben ne yapardım" dedi.

Ben hala izlerken ağıt yakmaya devam etti. Bir süre sonra ayağa kalktı ve boğazını temizledi.

"Teşekkürler..." adımı bilmediğini hatırladım.

"Reyhan" dedim 

"Teşekkürler reyhan o kadar iyi bişey yaptın ki dile benden ne dilersen"

"Vatandaşlık görevim sağol, şu an aklımda bişey yok olursa söylerim"dedim. Tam üst kata çıkıyordum ki, "pardon bakarmısın".

Kafamı çevirdim. "Sen üst kattaki dairenin yeni sahibi misin?"

"Evet". "Ceyda abla senden bahsetmişti", kapının önündeki