Sesler

Sesler ki zamanın anahtardır. Bunu bilen azdır. Bilen ermiş bilmeyen ise daha yolun başındadır ama asla o yol başını geçemiyecektir. Sadece dünya denen rüyada buruşacaktı. Bunu bilen birinin öyküsünü anlatacağım şimdi sizlere. Bu insan çok sık yalnız kalmaz ancak kaldı mı sesleri dinlerdi. Sesleri ölçerdi ve bu dünyada hala yalnız kalacağı ne kadar zaman var onu hesaplardı. Eğer ses gelirse yaşam kapısından içeri girerdi. Henüz ses gelmeyen zaman yoktu ki daha geçen seneye kadar. Sesler kesilmişti bir anda. Yaşı daha 25 idi. Ama aradığı yaşamın anahtarını bulamıyordu. Gel zaman git zaman ses gelmeyeli 40 geceyi aştı. Artık dayanamıyordu. Kendisi ses çıkarmak için aynalara vuruyor, evi darmaduman ediyordu. 3 ayı aştıktan sonra sesin gidişi hemen ses gelsin diye evcil hayvan aldı. Evcil hayvan da sessizliğe dayanamayıp göçtü bu dğnyadan mahzun bir şekilde. Adam enstrüman çalmaya başladı. Ses çıkmıyordu sanki. Tatmin olmuyordu bir türlü. 6. ayı geçirdikten sonra muhterem dayanamadı sessizliğe. Bir gece aynayı çatlattı -ki ayna uğursuzluk getirir derler- ve düşen parçanın birini eline aldı. Hiçbir amacının kalmadığını düşünüyordu. Belki gideceği yerde ses çok vardı hatta kulak tırmalardı. Kim bilebilir ki! Ve o gece gitti kendi sessiz ortamından. Muhteremin cenazesine giden pek azdı. Sanki yaşadığı sessizlik uçmağa vardığı zamanda devam ediyordu. Toprağa verdik geldik muhteremi. Allah kimsenin başına vermesin böyle sessizliği. Ve şunu bilmelisin ki ses zamanın anahtarıdır. Yaşadığın süre bu sese bağlıdır.