İlk görüşte aşk, yüreğe düşen o ilk bakıştaki kor ateş. Ama ikisi inattı, Karadeniz inatları ağır basıyordu. Adam inat etmiş seni seviyorum diyordu pes etmeden, kadın inat etmiş beni sevme diyordu. Adam inat etmiş aşk çabayı sever diyordu. Kadın inat etmiş boşuna çabalama diyordu.
Peki pes etmek aşka yaraşır mıydı?
"Aşk gurur tanımaz, komutanım."
GİRİŞ BÖLÜMÜ
Yayınlanma tarihi. 26.09.2025
Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayalım🦋
Instagram: Kitap_gezegenii1
Tiktok: Kitap_gezegenii1
Keyifli okumalar✨️
Lütfen yorumlarda başka kitaplardan ve karakterlerden bahsetmeyelim.
GİRİŞ BÖLÜMÜ
Seni seven kötü anını hisseder, sevmeyen kötü anın olduğu anda basar gider.
YAZARDAN
Günlerden yine soğuk geçen bir mart ayıydı. Mart yine kimseyi şaşırtmamıştı. Önce sanki bahar gelmiş gibi ısınmış daha sonra buz gibi olmuştu.
10 Mart 2024, Van yine buz gibiydi. Alaydaki askerler görev için hazırlanırken Aylin Yaman'a doğru yaklaşıp fısıldadı. "Görevle ilgili bilgi verildi mi?"
Yaman göz ucuyla Aylin'e bakıp başını iki yana salladı. "Hayır." Ve ilk kez Aylin'e yalan söylemiş oldu.
"Allah Allah," dedi Aylin düşünceli bir sesle. "Hiç böyle olmazdı ama."
Yaman yutkunup bakışlarını kaçırdı. Diyemedi, dili varmadı. Annen ve baban teröristler tarafından pusuya düşürülmüş diyemedi.
"Öğrenecek," dedi her şeye kulak misafiri olan Semih. "Şu anda onları kurtarmaya gidiyoruz, ne zamana kadar saklamayı düşünüyorsun?"
Yaman sert bakışlarını Semih'e çevirdi. "Sen söyle asker!" Semih gözlerini Yaman'dan kaçırıp ensesini kaşıdı.
"Siz en iyisini bilirsiniz komutanım." deyip anında Yaman'ın yanından uzaklaşmıştı.
Askerler hazırlanıp askeri araca doğru ilerlerken Aylin duraksadı. İçine bir ürperti doğmuştu. Hava soğuk değilmiş gibi daha da soğurken gökyüzünü kara kara bulutlar kaplamıştı. Bu kasvetli havaya gök gürültüleri eşlik ederek daha karamsar bir ortam yaratıyordu.
Belki de gökyüzü birkaç saat sonra olacaklar için hazırlık yapıyordu.
"Aylin!" Yaman araca binmeden geride kalan Aylin'e seslendi. "Acele et."
Aylin daha fazla düşüncelere dalmadan koşarak askeri aracın yanına geldi. Tam arkadaki yerini alacakken Yaman durdurdu onu. "Volkan, sen arkaya geç." dedi şoför koltuğunda oturan askere. "Ben kullanacağım."
"Emredersiniz komutanım." diyerek Volkan araçtan inip arkadaki yerini aalmıştı.
"Sen yanıma otur," dedi Aylin'e bakarak. "Operasyonla ilgili konuşacaklarım var." Aylin bir şey anlamasada ses etmeden askeri araca geçip yerleşmişti. Yaman da şoför koltuğuna binip yola çıktı.
Yol saatler sürdü. Yaman konuşmak istedi ama konuşamadı. Ta ki bölgeye yaklaşana kadar.
"Esir düşen askerler var," diye söze giriş yaptı Yaman. "Bu operasyon onun için." Aylin yola bakarak onayladı Yaman'ı.
"Bizim alaydan mı?"
Yaman göz ucuyla Aylin'e bakıp geri yola odaklandı. "Evet," diye mırıldandı. "İçlerinde Demet Yalçın ve Fırat Yalçın da varmış." Aylin'in gözleri duyduğu isimlerle hızla Yaman'a kaydı.
"Ne?"
"Çevirme yapan askerlere pusu kurulmuş. Annen ve baban o sırada sınırdaki karakoldan dönerken sıcak çatışmanın içinde bulmuş kendilerini ama teröristler kalabalıkmış. Askerlerin ve sivillerin hepsiyle annen ve babanı da yakalamışlar."
Aylin'in eli kalbine gitti. Sabahtan beri içindeki gerginliğin sebebinin bu olduğunu anladı. Dudaklarını usulca araladı ama dilinden sözcükler dökülmedi. Artık onu tanıyan Yaman daha Aylin konuşamadan aklından geçen sorusunu cevapladı. "Şimdilik şehit yok. Annen ve baban da hayatta."
Aylin usulca başını sallayıp başını cama çevirdi. Yanağına doğru bir damla yaş süzülürken ağzını
