*Şiddet sahneleri vardır.*
+18.
Bir zamanlar aynı yetimhanede büyüyen sekiz çocuk, yıllar sonra devletin en tehlikeli görevlerinde birlikte çalışan bir ekibe dönüşür. Sadakatleri kadar karanlıkları da derindir.
Ancak kaybolmuş bir yüzün geri dönmesiyle dengeleri sarsan bir gerçek ortaya çıkar: Bazı anılar silinse bile, izleri yok olmaz.
Şimdi, geçmişle hesaplaşma vakti.
Dostlukla ihanetin, aşk ile öfkenin, görev ile vicdanın iç içe geçtiği bir hikâyede; her sır, yeni bir yara açacak.
+18.
Bir zamanlar aynı yetimhanede büyüyen sekiz çocuk, yıllar sonra devletin en tehlikeli görevlerinde birlikte çalışan bir ekibe dönüşür. Sadakatleri kadar karanlıkları da derindir.
Ancak kaybolmuş bir yüzün geri dönmesiyle dengeleri sarsan bir gerçek ortaya çıkar: Bazı anılar silinse bile, izleri yok olmaz.
Şimdi, geçmişle hesaplaşma vakti.
Dostlukla ihanetin, aşk ile öfkenin, görev ile vicdanın iç içe geçtiği bir hikâyede; her sır, yeni bir yara açacak.
Giriş
Eğer bu bölüm sizi biraz olsun heyecanlandırdıysa veya merakınızı artırdıysa, düşüncelerinizi yorumlarda paylaşmayı unutmayın, çünkü her bir yorum benim için çok değerli ve hikayenin daha da şekillenmesine yardımcı oluyor!
===
21 Şubat 1998 Ankara
Saat gece yarısını çoktan geçmişti, ikiyi gösteriyordu. Bu gece yerle gök birbirine karışmıştı. Gökyüzünde durmak bilmeyen yağmur yağıyor, mavi şimşekler çakıyordu. Hastane odasında, iki çocuk dünyaya gözlerini açmıştı.
Birinin gecenin karanlığı gibi simsiyah saçları, şimşekler gibi masmavi gözleri vardı.
Diğerinin de siyah saçları, gecenin karanlığından aldığı gözleri vardı. Daha yeni doğan bebeklerin göz renkleri henüz tam belirgin olmamıştı, ama bu bebeklerin gözleri, sıradan bebeklerden farklıydı.
Mavi gözlü bebeğin, annesi doğum sırasında hayatını kaybetmişti. Artık bu acımasız dünyada bir başınaydı. Yenilgiyle başlamıştı bu serüvene. Onu kapının hemen önünde bekleyen bir teyzesi vardı sadece.
Diğer odada, annesi yeni doğan oğlunun saçlarını okşuyordu. Radyodan gelen sese göre, şehirdeki yağmur daha da şiddetlenmiş ve bazı işyerlerini su basmıştı. Yan odada ağlayan yeni doğmuş bebek ise bir türlü susmuyordu. Hemşireler, kucağındaki bebekle birlikte kadını yan odaya yatırdılar. O odada sadece bir bebek ve kadın vardı. Kadın bir süre sonra çalan telefonu ile odadan çıktı. Daha fazla dayanamayıp aklına gelen bir fikirle yataktan çıktı. Gözleri açık, tavana bakan oğlunu alıp, kız çocuğunun yanına yatırdı.
"Ağlama artık güzelim. Bak, sana arkadaş getirdim."
Ayakları ve elleri rahat durmayan oğlu, kızın elini tuttu. Kadın, bunu beklemiyordu. Yanında telefonu olsa da fotoğraflarını çekse diye geçirdi içinden. Hayatının en kötü gününü geçiriyordu.
Kadın bir süre daha sessizce odada durdu. Oğlunun kokusunu içine çekip, başını hafifçe sarmaladı. Son bir kez, onun huzur içinde olduğunu hissetti. Ardından, kalbi ağır bir şekilde çarparken, gözleri nemli, hastaneden hızla çıktı. Bir daha geri dönmeyecek gibiydi; kalbinin içinde boşluk, bir kaçış duygusu vardı.
===
Bu sadece girişti ilerleyen bölümlerde aksiyon da heyecan da artıyor.
Görüşmek üzere canlarım🤍
===
21 Şubat 1998 Ankara
Saat gece yarısını çoktan geçmişti, ikiyi gösteriyordu. Bu gece yerle gök birbirine karışmıştı. Gökyüzünde durmak bilmeyen yağmur yağıyor, mavi şimşekler çakıyordu. Hastane odasında, iki çocuk dünyaya gözlerini açmıştı.
Birinin gecenin karanlığı gibi simsiyah saçları, şimşekler gibi masmavi gözleri vardı.
Diğerinin de siyah saçları, gecenin karanlığından aldığı gözleri vardı. Daha yeni doğan bebeklerin göz renkleri henüz tam belirgin olmamıştı, ama bu bebeklerin gözleri, sıradan bebeklerden farklıydı.
Mavi gözlü bebeğin, annesi doğum sırasında hayatını kaybetmişti. Artık bu acımasız dünyada bir başınaydı. Yenilgiyle başlamıştı bu serüvene. Onu kapının hemen önünde bekleyen bir teyzesi vardı sadece.
Diğer odada, annesi yeni doğan oğlunun saçlarını okşuyordu. Radyodan gelen sese göre, şehirdeki yağmur daha da şiddetlenmiş ve bazı işyerlerini su basmıştı. Yan odada ağlayan yeni doğmuş bebek ise bir türlü susmuyordu. Hemşireler, kucağındaki bebekle birlikte kadını yan odaya yatırdılar. O odada sadece bir bebek ve kadın vardı. Kadın bir süre sonra çalan telefonu ile odadan çıktı. Daha fazla dayanamayıp aklına gelen bir fikirle yataktan çıktı. Gözleri açık, tavana bakan oğlunu alıp, kız çocuğunun yanına yatırdı.
"Ağlama artık güzelim. Bak, sana arkadaş getirdim."
Ayakları ve elleri rahat durmayan oğlu, kızın elini tuttu. Kadın, bunu beklemiyordu. Yanında telefonu olsa da fotoğraflarını çekse diye geçirdi içinden. Hayatının en kötü gününü geçiriyordu.
Kadın bir süre daha sessizce odada durdu. Oğlunun kokusunu içine çekip, başını hafifçe sarmaladı. Son bir kez, onun huzur içinde olduğunu hissetti. Ardından, kalbi ağır bir şekilde çarparken, gözleri nemli, hastaneden hızla çıktı. Bir daha geri dönmeyecek gibiydi; kalbinin içinde boşluk, bir kaçış duygusu vardı.
===
Bu sadece girişti ilerleyen bölümlerde aksiyon da heyecan da artıyor.
Görüşmek üzere canlarım🤍
