SÜRGÜN AĞA

Gülperi, “Allah’ın cezası, duymuyor musun beni?” diye bağıran üvey annesine baktı. Elindeki süpürgeyi bırakarak seslenen kadına doğru yürüdü.

“Ne oldu?” diye sordu.

Sultan, ayağındaki terliği çıkarıp Gülperi’ye doğru fırlattı:

“Kız, kaç saattir sana sesleniyorum! Duymuyor musun? Hazırlan! Selim abin gelmiş seni Mardin’e çalışmaya götürecekmiş.”

Gülperi, mutlulukla odasına koştu. Çünkü selim abisine söylemişti "abi beni yanına al çalışırım" demişti yoksa burda üvey annesi her an birine satabilirdi satarsa babası yine ses çıkarmazdı, 20 yaşında idi ablası selin bu yaşta evlenmişti, ama kendisi istediği için,

Eline bulduğu birkaç parça eşyayı poşete sığdırdı ve sonra salona geldi. Babası kumanda elinde, televizyon karşısında oturuyoruyordu.

“Baba, ben gidiyorum,” dedi titreyen sesini saklayamadan.

“İyi,” dedi babası sadece.

Üvey annesi yaklaştı ve Gülperi’nin başını eliyle iterek, “Oralarda bir halt yapıp da oğlumun başını derde sokmayasın ha!” diye çıkıştı. Gülperi, babasına bakıp belki bir şey yapar diye umut etti, ama babası her zamanki gibi duymamış gibi davranıyordu.

Bir süre sonra abisi Selim geldi. Gülperi'nin Kendi annesinden başka kardeşi yoktu; sadece babasından üvey kardeşleri selim, Selin ve Soner vardı.

“Gülperi, hazırsan çıkalım,” dedi Selim.

Sultan araya girdi:

“Oğlum, daha yeni geldin. Hele bir soluklan, bir iki lokma bir şey ye.”

“Bizim hemen gitmemiz lazım. Biliyorsun Ana Karım her an doğurabilir,” dedi Selim.

Sultan, Gülperi’ye sinirli bir bakış atıp devam etti:

“Bana bak, oralarda bir halt yaparsan seni öldüresiye döverim! Abin Yengeni hamile hali ile bırakıp seni almaya geldi. Abinin Kıymetini bil!”

Selim, Gülperi’nin kolundan tutup dışarı çıkardı; Sultan hâlâ söyleniyordu:

“Anası öldü gitti! Biz olmasak sokaklarda sürünürdün. Bu yaşına kadar ben büyüttüm, bundan sonra abinin yanında çalışacaksın. Kazandığın paraları bana göndereceksin!”

Selim duraksadı:

“Hayır, ana, Gülperi’nin kazandığı paralar kendisine ait olacak. O İsterse harcayacak.”

Bunu duyan Gülperi’nin içi mutlulukla doldu. Sultan öfkeden bağırmaya devam etti:

“Garip ananıza acımayın, siz hep bir olun, onun tarafına tutun. Ben senin ananım, Selim!”

Selim, ayakkabılarını giyerken sakin bir şekilde cevap verdi:

“Ben sana para gönderirim.”

Sultan bu defa:

“Senin paran olmaz, bebek geliyor, daha da bizim sana vermem lazım oğlum Sakın gönderme!”

Neyse ki Sultan sonunda sustu ve konu kapanmış oldu.

Selim ve Gülperi, Adana’dan Mardin’e doğru yola çıktılar.

Adanalılardı fakat Selim, Mardin’de çalışıyor, orada iş bulmuş ve düzen kurmuştu. Diğer kardeşler de farklı şehirlerdeydi ve onlar da evlilerdi,

Gülperi’yi en çok koruyan kişi abisi Selim’di. Sultan kaç defa Gülperi’yi dövmek istese de, Selim hep önüne geçerdi. Soner ise duyarsızdı; odasına çekilir ve müdahale etmezdi. Ablası Selin ise elinden geldiğince annesine karşı çıkmaya çalışırdı, ama annesinin bağırışları karşısında susturulurdu. En çok acıtan ise babasıydı; gözünün önünde dövse de, üvey annesine kalkıp hiçbir şey yapmaz, bir de üstüne “Ananın vermediği terbiyeyi veriyor sana,