Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.
﴾1. Ukde﴿
Selamlar aşklarım
Evet Marselinyonuz yine yeniden bir kurguya adım atıyorrr alkışş şık şık şık şıkk(tamam sakiniz)
Umarım beğenirsiniz💞💋
Yazım: 23.05.2025
Başlamadan önce; Bu kurgu benim hayal gücümün sonucu ortaya çıkmış bir kurgudur. Anlatılan olaylar, karakterler ve geçen (meslek/kurum/yer) kurgusal amaçlıdır. Bir kısmı birebir gerçeği yansıtmamaktadır. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla benzerlik tamamen tesadüftür. Lütfen herhangi bir benzetme yapmadan okuyunuz, bu tür söylemlerden rahatsız oluyorum. Hassasiyetiniz için şimdiden teşekkürler♡
Not: Bu kurgu Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır ve ondan sonra geçmektedir. Önce veya sonra okumanız fark etmez sadece Yalnız Kuştan spoiler yiyebilirsinizz
Not 2: Bu kitap mahalle kurgusudur. İlk birkaç bölüm biraz adrenalinli seyretse de bu sizleri caydırmasın ✿
Mutlaka satır aralarında buluşalım çünkü yorumlarınızı en merak ettiğim kitabım kendisi olabilirr
Keyifli okumalarr💞💋
⚜️
Giray Barlas
Hayat hiçbir zaman “yarın görüşürüz” cümlesine tutunacak bir yer olmamıştı.
Yarın görüşeceğimizin teminatını kim verebilirdi ki bize? Hem de bu dünyanın ölümlü dünya olmasına rağmen...
İnsan bazen hiç ölmeyecekmiş gibi yaşardı. Bazen hayatın gayesini unuturdu. Bu dünyanın ölümlü dünya olduğunu unuturdu. Bazen unutmak isterdi.
Ama hayatın en acı gerçeğiydi ölüm.
Bilmiyordum. O gün... Her şeyin biteceğini bilmiyordum. Hayatım boyunca kalbime aldığım tek kadının ellerimin arasından kayıp gideceğini bilmiyordum.
Tahmin etmiyordum çünkü. Ben acı çekeyim diye onun çiçeğini solduracaklarını tahmin etmiyordum. Etmeliydim.
Çok büyük hataydı bunu düşünmemek. Ama ben keşkelere geç kalmıştım. O kara günü dün gibi aklımda tutuyordum. Hatta gözümün önünden bir an olsun gitmiyordu.
Bir gün Ulaş gelmişti kapıma. Onunla hep planlar yapardık. Ben ailemden uzaklaşıp bir de kendi başımdaki belalarla onları meşgul etmeyeyim diye kendimi ölü göstermiştim. Tabi başka nedenler de vardı ancak benim esas nedenim buydu.
Yaşadığımı bizimkilerden sadece üç kişi biliyordu.
Ulaş, Yiğit ve Şimal.
Şimal ailesiyle Mardin’de yaşıyordu. Ben de görev yerim orada olduğu için bu ölüm görevimi orada sürdürüyordum. Tabi ki o ölüm görevi bir işe yaramamıştı ancak yapacak bir şey yoktu.
Ulaş daha Rüya’nın karşısına çıkmadan, daha doğrusu çıkmak zorunda kalmadan önce gelmişti kapıma. Kara haberi vereceğinden habersiz onunla şakalaşmaya kalkmıştım.
Bana o gün sadece dört kelime söyledi.
“Benim kardeşim melek oldu.”
Bu kadardı. Şimal’i koca dünyaya sığdıramamışlardı. Onu dört kelimeye sığdırmaya çalışan abisi ve benim yüzümden onu hayattan acımasızca koparmışlardı.
O gün Ulaş’tan çekinmeden ağlamıştım. Çünkü yıllardır sevdasıyla yanıp kavrulduğum o kadını toprağa vermiş olmak kolay değildi.
Başta idrak edememiştim tabi ki. Sonra onun tanınmayan bedenini kara toprağa esir ettiler.
O zaman anladım.
Hayat ezanla sela arasındaki kısa çizgiydi. Ve Şimal’in o çizgisi düğüm olmuş, yarım kalmıştı.
Düğümlenmiş yüreğe sadece tek bir sevda sığardı. Varsa aksini savunacak, o zaman aşkın naif yanını kaybettiğini bilmeliydi.
Çünkü aşk bir kalbe sadık kalmaktır. Çünkü aşk; sadece o kalbi görüp sevmektir. Ben
