"Bu kitapta yetişkin içeren olaylar vardır (şiddet vb.) !!!!!
Giriş
"Sizi dinliyorum doktor bey," dedim, bacak bacak üstüne atıp gözlerimi sabit bir şekilde ona diktim.
Doktor önümde el pençe divan durmuştu.
"Kusura bakmayın Hanımağam, ama bu durum sizi de yakından ilgilendiriyor," dedi ve eliyle, karşıda şaşkınlıkla bana bakan aileyi işaret etti.
"Bu, Miroğlu Aşireti'nin ağası Yavuz Miroğlu. Bize DNA testi için geldiler… Kayıp kızlarını bulmak için."
Sesi titriyordu. Belli ki korkuyordu. Haklıydı da.
Korksun zaten.
Gerçi, öyle kötü biri de sayılmam hani. Yani ne olmuş, gözümüzün önünde hamile bir kadına vuran adamın elini bileğinden kestiysem?
Benim adım Verda Asiydi.
Hırçın bir Karadeniz dalgası gibiyim. Bir durur, bir saldırırım. Acımak mı? O duygu pek uğramaz bana.
Noyan Aşireti'nin en genç ve tek Hanımağasıyım.
Bu durum çoğu kişiyi rahatsız etmiştir ama hiçbiri dedemin sözünün önüne geçemez.
Onun bir tek kelimesi, kılıçtan keskindir.
Beni de o yetiştirdi. Bu kadar güçlü bir kadın olduysam, onun sayesinde.
"Eee doktor? Sadede gel," dedim soğuk bir ifadeyle.
Doktor başını eğdi.
"Şey... Efendim... Sanırım... Onların kızı sizsiniz."
Benden birkaç adım geri çekildi.
Öfkeyle o aileye, sonra Miroğlu Ağa'sının gözlerinin taa içine baktım.
"Öyle bir şey olmayacak, doktor. Ne ben buradayım ne de bu söylediklerin oldu. Miroğlu Aşireti'nin adını bir daha anmayacaksın. Anlaşıldı mı?"
Sesim taş gibi sert çıkmıştı.
Tam o sırada o adam—Yavuz Miroğlu—ayağa kalktı. Karşımda dimdik durdu.
Gözlerinde bir parıltı vardı.
Hayranlık... Özlem... Gurur.
Ama neden?
Kolumdan tutup beni kaldırdı.
Benim gözlerim öfkeyle doluyken, onun gözlerinde tarifsiz bir sevinç vardı.
Sanki yıllardır beklediği kişiyi sonunda bulmuş gibi...
*******
Boş boş otururken geldi aklıma yazdım ya dursun bir köşede sonra bölümleri yazacağım inşallah
Önceliğim diğer kitaplarımı final yapmak
