1. KARANLIK KASABA
Evimizde büyük bir telaş vardı. Babam yüzünden küçük bir kasabaya tatil yapmaya gidecektik oysaki o kadar tatil için var olan yerler varken küçücük bir kasabada maf olmaya ne gerek vardı? Anlamıyordum bu adamı. O kadar çok telaş yapıyordu ki bir an önce gidelim diyede aile üyelerini sabahın daha sekizinde dikmişti ayağa. Oradan buraya koşturması biraz garip ve komik geliyordu çünkü koskocaman suç örgütü hakan Ali Kılıç ailesi için herşeyi yapıyordu.
Babamdan gerçekten gurur duyuyordum
Onları balkonumdan izliyordum arkamı dönüp yatağımın üzerine baktım makyaj malzemelerim balım ürünlerim kıyafetlerim Tanrım herşey çok karışıktı! Oflayarak valizimi düzenlemeye başlamıştım arada sırada kendime sövüyordum odamı o kadar dağınık bıraktığım için.
Eşyalarımı toplarken bir anda kapıyı açıp üstünde hiçbir parça olmayıp elinde çilek reçeli ekmeği ile bana bakan ultra zeka Ergen kardeşim vardı. Ağzını şıpırtada şıpırtada yediği için midem ağzımı kalkmıştı.
"Şunu düzgün yer misin Asaf?" İnadına hayvanca yemeğe devam edip sırtını kapıma yaslamıştı. Biraz daha böyle devam ederse kafasına saç düzleştiricimi geçirecektim haberi yoktu." Babam yine neyin peşinde koşuyor" sorduğu sorunun yanıtını bilmiyordu çünkü benim zeka kardeşim dün akşam gittiği bardan fazlasıyla geç gelmişti geldiği gibide uyumuştu yani hiçbir şeyden haberi yoktu. Elimde hırkamı valizime koymak için katlarken" babam bizi tatile götürüyor asafcım"
Bir anda öksürmeye başlamıştı, yediği çilek reçeli ekmek boğazında kalmış gibiydi.
"Ne demek babam bizi tatile götürüyor lan?'
Kıyafetlerimi valizime yerleştirip fermuarını kapattım ve hayvan kardeşime dönüp hiç memnun olmayacağı o cümleyi kurdum.
"Kasabaya gidiyoruz Asaf, kasabaya"
Söylediğim şeyden sonra deli gibi merdivenlerden inip aşağı gitmişti sesi ta odama kadar gelmişti babama "BABAA" diye çığlık atıyordu resmen onun bu haline gülmeden edemedim.
Asaf Ali Kılıç. Benim erkek kardeşim aramızda sadece 3 yaş var ondan 3 yaş büyük olduğumdan herkes beni ablası sanıyor haklı olarak şayet o bu durumdan hiçbir zaman hoşlanmıyordu. Rahatına çok düşkün bir çocuktu ve öylede bir adam olmuştu babamın kasaba tatili her Allah'ın günü barlarda gece mekanlarında havuzlarda geçen bir serseri için kabustu.
Son kez eşyalarımı toplarken annem kapıma vurup müsait olup olmadığımı sordu bende onu içeriye aldım.
Yatağıma oturup yanına gelmemi işaret edince dediğini yapıp yanına oturdum.
"Canfeza bugün biliyorsun baban bizi kasabaya götürecek" gözlerinin içinde endişe var gibiydi yada bir korku bir türlü sezemedim şayet ne diyeceğini tahmin etmiştim."senden tek istediğim lütfen kasabada çok uzaklaşma" bunu diyeceğini biliyordum o yüzden bakışlarımı yüzünden kaçırdım.
"Canfeza gideceğimiz yer normal bir yer değil" kafamı bu sefer sert şekilde anneme çevirip"o zaman neden babam bizi o yere götürüyor ben çocuk değilim bunu unutmayın henüz daha 22 yaşında bir kızım yaptığın şey canımı yakıyo"
