Zihni parçalanmış, hafızasıyla savaşan bir adam… Hatırlamadığı cinayetler, unutmaya çalıştığı kabuslar. Demans, ona sadece anılarını değil, ruhunu da çaldı. Her gün yeni bir suç, her gün yeni bir kaos; ve en kötüsü, kendinden korkuyor
---
Zihni bir labirent, hafızası bir silah… Her unutuşunda bir cinayet işliyor, her hatırlayamaması yeni bir kabusu doğuruyor. “Zihnimde Bir Varmış Bir Yokmuş”, unutmanın ve hatırlamanın ölümle dans ettiği, akıl sınırlarını zorlayan bir gerilim. Karanlığın içine cesaretle adım atabiliyor musun...)??
BÖLÜM I: KIRIK YANSIMALAR
Margon Rex Xaviera, ya da herkesin bildiği kısaltmasıyla M.R.X., gözlerini açtığında başının zonkladığını hissetti. Midesi, deli gibi savrulmuş bir lunapark aleti gibiydi. Vücudunda, sonu gelmez bir yorgunluk vardı; sanki bütün gece betonu yumruklamış gibi kasları ağrıyordu.
Nerede olduğunu anlamak için etrafa baktı. Koyu renkli, lüks otomobilinin içindeydi. Loş bir sokakta, terk edilmiş bir parkın hemen kenarına park edilmişti.1.85'lik heybetli bedeni, koltuğa yığılmıştı. Esmer teni, yeşil gözlerindeki anlamsız bakışla keskin bir tezat oluşturuyordu. Keçi sakalı, her zamanki gibi özenliydi ama şimdi bu düzenli görüntü, içindeki kaosu gizleyemiyordu.Arabadaki gariplikler, saniyeler içinde zihnini doldurdu.Öncelikle, dikiz aynası. Kırıktı. Tam ortadan, çatlamış bir camdan ibaretti. Arka koltuğa yansıyan görüntüsü parçalanmış, tanıdık gelmeyen bir yabancıya dönüşmüştü.
İkincisi,
kan.
Hemen yanında, yolcu koltuğunun kenarında, kurumuş koyu kırmızı bir leke. Konsolun küçük bir köşesinde daha, hatta direksiyonda parmaklarının değdiği yerde hafif bir bulaşık...
Ne oldu? Ne yaptım?
M.R.X., demansın lanetli, soğuk eli her şeyi silip süpürmeden önceki o boşluğa düştü. Aklında sadece beyaz, uğultulu bir boşluk vardı.Titreyen eliyle radyoyu açtı. Belki biraz müzik bu karabasanı dağıtır diye düşündü.
"…ve şimdi son dakika gelişmeleriyle devam ediyoruz. Dün gece geç saatlerde, şehir merkezine yakın bir konutta işlenen cinayet, iş dünyasını yasa boğdu. Genç ve başarılı CEO Margon Rex Xaviera'nın eski sevgilisi ve asistanı olan 21 yaşındaki Vanessa Jones, evinde ölü bulundu. Polis, olayla ilgili Margon Rex Xaviera’nın ifadesine başvurmak üzere kendisini aramaktadır. Jones'un boynundan hiç çıkarmadığı, özel tasarım Anka Kuşu simgeli kolyesinin olay yerinde bulunamamış olması dikkat çekiyor…"
M.R.X.’in yeşil gözleri, o anda bir anda irileşti.
Vanessa Jones.
Sarışın, mavi gözlü, hayat dolu eski sevgilisi. Şirketinde asistanı olarak çalışıyordu. Her ayrılıktan sonra bile, o hep oradaydı. Ve şimdi...
Ölü.
Ve polis onu arıyordu. Olay yerinden kaybolan kolye. Kan lekeleriyle dolu araba. Kırık bir ayna...Bütün bunlar onu işaret ediyordu. Demans, o geceye dair tüm hatıraları yutmuştu ama bedenindeki ve arabasındaki izler apaçık ortadaydı.Panikle kapıyı açtı ve kendini dışarı attı. Parkın sessizliği, spiker kadının sesinin yankısını yutuyordu. Ne yapacaktı? Polise gitse, demans hastası olduğu için bile ona inanmayacaklardı. Hatırlayamadığı her saniye, aleyhine işleyen bir delildi.Telefonunu çıkardı. Çıkardığı gibi de telefon çaldı.Ekranda parlayan isim: Valencia Agnes. Ablası.M.R.X. derin bir nefes aldı ve kendini sakinleştirmeye çalıştı. 25 yaşındaki ablası, 1.68'lik minyon boyuna rağmen keskin, beyaz tenli ve yeşil gözlü bir kadındı. Ona her zaman yol göstermişti. Bilmesi gereken biri varsa, oydu."M.R.X.? Neredesin sen?" Valencia'nın sesi, her zamanki gibi kontrol altında ve hafifçe sertti. "Bütün gece aradım! Televizyonu açtın mı?""Abla," M.R.X.’in sesi boğuk çıktı. "Araba... Kan var. Vanessa...""Sakin ol!" Valencia'nın sesi hemen alçaldı, şimdi fısıltıdan halliceydi. "Dinle
